Het beste zou natuurlijk zijn als ik zou zeggen dat ik me in een hoekje zit te schamen. Dat is niet het geval. Ik zit in mijn tuin in de zon. Wel in een hoekje ja, maar in het hoekje van mijn 3-zits bank die vorige week van de woonkamer naar de tuin is verplaatst. Ik heb een nieuw, tweedehands bankstel gekregen en deze oude, leren 3-zits mag nu lekker in de tuin staan. Precies zo neergezet dat ik heerlijk de avondzon kan pakken.
Ik deel een roseetje met mijn lief en realiseer me dat ik zo ontzettend hard heb gewerkt vandaag, in de flow, heerlijk surfend op de creatieve golven van mijn zijn. Maar dat ik mijn yoga-practice vandaag de hele dag voor me uit heb geschoven. Ik had er echt zin in en had de salontafels al weg geschoven. Maar het kwam er niet van. Er lag nog een was. Of drie. De keukenvoegen schreeuwde moord en brand om wat Ajax met bloemengeur en de wc’s… ik zal het niet hebben over de wc’s. Vier weken in de flow schrijven en websites bouwen hebben sporen nagelaten op de staat van mijn huishouden En vandaag op mijn yoga practice.
Het spijt me. Echt. Morgen weer een échte yoga-post. Geen excuses! Enne… als jij nou een dagje mist van deze challenge…het zij zo. We kunnen natuurlijk niet elke dag perfect zijn 😉
Vorige week heb ik een achtweekse Mindfulness Based Stress Reduction (MBSR) cursus afgerond, waarin ik kennis maakte met mindful yoga. Vanwege mijn vooringenomen aversie tegen yoga, kon ik hier niet van genieten. Ik legde gisteren aan mijn Mindfulness trainer uit dat ik zo’n last had van allerlei klachten tijdens de yoga van dag 1 en 2, waarop hij me adviseerde om Mindful yoga te proberen.
Mindful yoga legt de nadruk op volledig aanwezig zijn in het hier en nu, er gaat veel aandacht uit naar de ademhaling en steeds is het advies om het streven los te laten. Tijdens de yoga beoefening van vandaag met behulp van deze video, herinnerde de yoga lerares me er steeds aan dat ik -als het onbehaaglijk voelt of als ik te hard wil werken voor een yoga pose- ik gewoon een tandje minder mag. Voor en perfectionist als ik is dergelijke informatie erg fijn om te horen.
Deze video was voor mij meteen vanaf de start prettig en gaf me een gevoel van welkom. De cameravoering vanaf de tuin naar de studio en in de studio is subliem, alsmede het geluid en de muziek. Als ad hoc cameravrouw kan ik dit zeer waarderen. De bewegingen werden langzaam uitgevoerd, waardoor ik minder las had van duizelingen en misselijkheid. Als je deze video ook gaat volgen, let er even op dat hij aan het eind ineens over gaat naar video 2 en dat er een stukje oefening wegvalt. Ik heb die oefening gewoon even zelf afgemaakt en daarna de video weer op play gezet.
Omdat mijn heupen ontstoken zijn, vooral rechts, kan ik niet helemaal in kleermakerszit zitten. Het is belangrijk bij deze vorm van yoga dat als ook jij ergens last van hebt, je gewoon de positie kan opzoeken die voor jou het minst belastend is. Niks moet. Het gaat enkel om aanwezigheid in je lichaam, in dit moment, met je ademhaling.
Terwijl ik hier zit, met mijn wangen nat van de tranen, mijn hoofd duizelig, mijn lichaam pijnlijk en een algeheel gevoel van misselijkheid en malaise, denk ik terug aan drie ochtenden geleden. Ik werd wakker uit een vreemde droom. Ik zag mezelf op een yoga mat in een strakke, zwarte legging en een zwart topje. Mijn haar zat in een staart en ik deed een bijzondere yoga pose. Ik zag er ontzettend blij uit en terwijl ik daar in mijn droom als toeschouwer stond te kijken, kon ik de fitheid zien en de vrolijkheid voelen die mijn droom-yoga alter ego uitstraalde. Er stond iemand naast me die ik niet kende maar die mij woordeloos enkel liet zien wat ik moest ervaren. Een soort droomgids?
Ik werd wakker en het was ochtend. Tijd om op te staan en de dag te starten als drukke moeder van vier schoolgaande kinderen. In die paar minuutjes speling die ik had deed ik de zonnegroet, die ik nog kende van toen ik ooit tijdens een seminar verplichte ochtendyoga moest doen. Daarna deed ik wat tai chi achtige bewegingen en diepte ik nog wat yoga-achtige houdingen uit mijn bewustzijn.
Mijn gidsen
Ik heb de afgelopen jaren een enorm diepgaand vertrouwen gekregen in mijn gidsen. In een heel divers palet aan ervaringen, goede, slechte en normale situaties laten ze van zich horen. Vaak met humor, soms via via (een tekst, een ander mens, een symbool, via een droom) en soms direct. Omdat ze zich als gedachtenstemmen in mijn hoofd manifesteren, heb ik ze de kletskopjes genoemd. Enkel mijn directe naasten zijn hiervan op de hoogte. Ze inspireren me en helpen mij met het creëren van alles wat ik maak, van taarten tot websites en van jurken tot tekeningen. Ik krijg ook allerlei tips en adviezen, en nadat ik deze heldere droom had gekregen, vermoedde ik dat het een teken was geweest van de kletskopjes.
Yoga uitproberen
Mijn yoga geschiedenis start in 1995. Ik ben 22 jaar en een goede vriendin van mij haalt mij over om op yoga les te gaan in Zaandam. Zo gezegd zo gedaan. Op de fiets, gewapend met een matje, een losse broek en een long shirt, spoeden wij ons naar de yoga praktijk van vrouw van middelbare leeftijd. Ongeveer drie kwartier van de anderhalf uur wordt gebruikt aan voor en nagesprekken met leerlingen. Buiten het feit dat ik de yoga oerstom vind, hangt het spirituele geneuzel al snel mijlenver mijn keel uit. Als we na een paar keer op de terugweg stoppen voor een patatje met mayo, besluit ik per direct te stoppen met deze ongein.
Door het pad van bewustwording wat ik jaren later besluit te gaan bewandelen, beland ik sinds 2002, diverse keren in yoga lessen van een grote diversiteit aan leraren. Het maakt niet uit wat voor yoga het is en wie de trainer is, ik vind yoga waardeloos. Het doet elke vezel van mijn lichaam pijn, ik word er duizelig van en na de les voel ik me verschrikkelijk.
Ik doe het echt, yoga dag 1
En nu ben ik met zachte dwang aangezet tot het doen van yoga. Gisteren was de eerste dag dat ik via YouTube bij de lieve yoga instructor Adrienne, een les besloot doen. Een yoga class voor complete beginners. En omdat ik wel een bikkel ben, dacht ik meteen goed te starten met de 40 minute workout. Deze moest ik na 17 minuten afbreken, omdat ik zo duizelig en misselijk werd. Volkomen draaierig besloot ik te googlen op duizeligheid, misselijkheid en yoga en wat blijkt: het is een volkomen normaal verschijnsel. Omdat yoga allerlei lichamelijke blokkades aan het licht brengt en het lichaam start met het afvoeren van afvalstoffen, kun je heel erg misselijk en duizelig worden. Advies was rustig aan doen, goed naar je lichaam luisteren, yoga op een lege maag beoefenen, maar vooral wel doorgaan met oefenen.
Dit is dante’s hel, yoga dag 2
Ik heb gezien dat Adrienne ook een yoga beginners workout heeft van 20 minuten en ik besluit dat dat voor vandaag de betere optie is. Ik schuif de salon tafels weer opzij en leg mijn yoga matje neer. Ik knoop mijn onesie om mijn middel en zit in kleermakerszit met mijn sloffen nog aan op de mat. So far so good. Als ik echter 15 minuten aan het ploeteren ben, want echt elke in mijn lijf aanwezige spier en gewricht protesteren heftig, barst ik zo maar uit het niets in huilen uit. Dat is vreemd. Ik huil nooit, misschien een keer per jaar. En als ik verdrietig ben, dan verzin ik iets leuks om te doen, zodat ik het sombere gevoel vergeet. Ik sta daar in downward dog en de tranen druppelen naar beneden. What the foop, denk ik. Waar komt dit nou weer vandaan?
Vreselijk, denk ik. Ik heb intense pijn (gewrichtsontstekingen), ik ben misselijk, voel me hartstikke duizelig en nu overvalt me ook nog een gevoel van machteloosheid en verdriet. Misschien, denk ik, misschien hoort dit er ook wel bij. Maar ik heb nog nooit een levende ziel in dit calvinistische landje een woord horen reppen over tranen, verdriet en het loslaten van opgeslagen emoties tijdens yoga class.
Dus ik besloot Google er weer bij te pakken. En ja hoor, heel veel ervaringen, ook van ervaren yoga docenten die nu nog regelmatig worden overvallen door een heel scala aan verschillende emoties. Zelfs als ze zelf lesgeven. Ik loop toch al een aantal jaar mee in het zogenaamde spirituele wereldje waarin het wemelt van de yoga fanaten. Ik denk zelfs dat ik de enige yoga hater ben van bewust Nood-Holland. En ik heb ook al diverse keren gesproken over mijn hekel aan yoga. Maar nooit heb ik iemand horen zeggen dat het misschien te maken kan hebben met weerstand, blokkades en opgekropte emoties. En daar loop ik nu keihard tegen aan.
Ik vind het helemaal prima met de kletskopjes en doe dit omdat het blijkbaar iets is wat ik nu moet doen in mijn leven. Maar ik geef het 30 dagen. Als het dan nog steeds kommer en kwel, is stop ik er gewoon mee. Het leven is een feestje en ik wil best nieuwe dingen uitproberen, maar het moet wel leuk blijven. Dus lees gerust met mij mee de komende maand. Dan vertel ik je over mijn yoga avontuur 🙂
