Bewust leven met kinderen, tips en links
In het huidige technologie tijdperk, vind ik het nog niet eens zo eenvoudig om kinderen groot te brengen. En met mij vele andere ouders. We zien ons genoodzaakt om een balans te vinden tussen met de tijd meegaan (en zodoende je kinderen op te laten groeien met tablets, smartphones, social media, laptops en internet) en zorgen voor een leefomgeving waarin wij zelf zijn groot geworden (buiten spelen, lezen, tekenen, fantasie spelletjes spelen, ravotten met andere kinderen, hutten bouwen en ga zo maar door).
Hele rijen wetenschappelijke onderzoeken wijzen uit dat we door de jaren heen minder geconcentreerd zijn geworden, sneller afgeleid, gestresster en dat we te kampen hebben met een enorme toename aan geestelijke en lichamelijke ziektes, zoals depressie, burnout, overspannenheid, angststoornissen, kanker, hart- en vaatziekten, diabetes, etc. Voor kinderen idem dito. We eten en masse meer suiker, meer junkfood, meer chemicaliën zoals kunstmatige smaakversterkers, kleurstoffen, smaakstoffen, medicijnen in vlees, pesticiden op onze groenten en fruit en minder vers, normaal, janboerenfluitjes voedsel. We bewegen minder, kinderen helemaal en dat lijdt tot kinderen die massaal gediagnosticeerd worden met ineens oprukkende aandoeningen als adhd, pdd-nos en dergelijke.
Opvoeden lijkt, ondanks al onze goede bedoelingen als ouders (want we willen allemaal het beste voor ons kind en dat is niet fulltime beeldscherm en magnetron maaltijden natuurlijk, dat weet jij, dat weet ik) een lastige taak in deze huidige tijd. Gelukkig hebben wij als ouders naast ons gezonde verstand, nog andere tools voorhanden om onze kinderen als (zelf)bewuste, liefdevolle, stabiele en verantwoordelijke volwassen groot te brengen. Je kinderen leren lief te hebben, compassie te voelen voor mens en dier, bewust aanwezig zijn in het hier en nu, hun fantasie leren gebruiken en vreugde en vrolijkheid te ervaren met een positieve levensinstelling, vind ik persoonlijk het belangrijkst. En lol maken natuurlijk!
Sinds 2009 heb ik een aantal leuke zaken speciaal voor kinderen op mijn vorige website The Magic Factory staan. Allereerst een digitaal boekje waarin Iris, de schrijfster van Spiritualiteit met Kinderen, eigenaresse van voormalig Holistisch Kindercentrum , interessante tools aanreikt om bewust te leven met kinderen: Spiritualiteit met kinderen. Ze behandelt naast de zaken die ik zelf opnoemde, thema’s als Aura en Chakra’s, mediteren met kinderen, het jaarwiel, runen, tarot, reiki, betekenis van kleuren en yoga voor kinderen.
In plaats van de kinderen even wat beeldschermtijd te gunnen als wij staan te jongleren met potten en pannen tijdens spitsuur, kunnen we de kids ook een alternatief bieden. Deze pagina van meesterverteller Jaap van Lelieveld is echt een geweldige bron van ongelooflijk veel moois. Hoorspelen, Sprookjes, Vertellingen voor jong en oud. Ik kan je garanderen dat je zelf (onder het koken) met veel plezier meeluistert als je kinderen rond de keukentafel ademloos luisteren naar de stem van deze fantastische verteller!
Maar ook het zelf lezen van allerhande verhalen, vertellingen en sprookjes kan via deze website Kinderverhalen. Ook als ouder kun je heerlijk met je kind(eren) gaan zitten en ze een van de talloze verhalen voorlezen die hier staan. Van kleuter tot tiener, voor elke leeftijdscategorie is er een verhaal.
De meest bezochte link naar mijn vorige website was de pagina over het inkleuren van mandala’s. Hier geef ik tientallen mandalakleurplaten voor jong en oud. Het inkleuren van mandala’s is heel rustgevend en prettig. Ik geef je graag ook hier deze link.
Al met al voldoende te doen, te luisteren en te lezen voor een regenachtige zondagmiddag of op een ander gestolen momentje gedurende de dag en de week.
Ik wens je veel plezier toe met je kind(eren), het opvoeden en met de links van hierboven!
Liefs, Tanja
Photo credits CCO Public Domain: Girl with flowers by The Pixelman (Pixabay), adapted by Tanja
De sleutel naar een gelukkig leven
Eigenlijk is elk woord dat ik opschrijf in deze blog er eentje te veel. De woorden van de bijzondere monnik David Steindl-Rast in onderstaande prachtige video zeggen alles al. De eerste twee decennia van zijn leven, gekleurd door de Tweede Oorlog waren bepalend voor het bijzondere pad wat hij zijn verdere leven zou afleggen. Het pad naar geluk en het onderwijzen ervan.
Geboren in 1926 in Wenen, bracht hij in de Tweede Wereldoorlog zijn tienerjaren door in een door Duitsland bezet Oostenrijk. Gedurende de hele oorlog was hij naar eigen zeggen omringt door dood en verderf. Bombardementen, leeftijdsgenoten die omkwamen en heel veel leed en pijn van mensen in zijn land. Hij was blij en verbaasd dat hij op 19-jarige leeftijd de oorlog overleefd had. De jaren na de oorlog waren heel gelukkig voor hem. Hij feestte in Salzburg, genoot van muziek, samen met vrienden en de vriendinnetjes die hij had. Hij realiseerde zich dat hij zo ontzettend gelukkig was samen met zijn leeftijdsgenoten, omdat hij de dood al die jaren lang constant in de ogen had gekeken. De blijdschap en dankbaarheid van het overleven van de oorlog, zorgde voor de intense gevoelens van geluk.
David las in die tijd het een en ander van Sint Benedictus en een zinnetje van de Wet van Sint Benedictus heeft grote indruk op hem gemaakt: “To have death before your eyes at all times”. En dat was nou precies wat hij de hele oorlog had gedaan, de dood in de ogen gezien de hele tijd. Hij realiseerde zich dat doordat de dood hem constant omringt had, hij juist optimaal in staat was om volledig in het huidige moment te leven. “Als je denkt dat je maar heel weinig tijd hebt om te leven, kom je juist helemaal tot leven!”.
Hij dacht dat vanwege deze wijsheid, het wellicht een goed idee zou zijn om een Benedictijnse monnik te worden. Maar die gedachte joeg hem angst aan en hij verzon allerlei excuses om dit pad te ontwijken. Uiteindelijk kwam hij, zeven jaar later, als 26-jarige toch in een klooster terecht, nog wel in de Verenigde Staten en toen hij hier voet aan de grond zette, wist hij gelijk dat hij hier op het juiste adres was. En dat is al meer dan zestig jaar zijn thuis.
Maar wat is nou de ultieme sleutel naar geluk? Broeder David heeft het antwoord. Ik hoop dat je een inspiratie-boost uit deze korte video kunt halen. De Nederlandse vertaling heb ik eronder gezet.
Je denkt dat dit gewoon een andere dag is in je leven.
Het is niet ‘gewoon een andere dag’.
Het is die ene dag die je gegeven is, vandaag.
Het is je gegeven, het is een geschenk.
Het is het enige geschenk dat je op dit moment hebt.
En de enige gepaste reactie is dankbaarheid.Als je niets anders doet dan het uitbouwen van deze reactie, op het geschenk van deze unieke dag…
Als je leert te reageren alsof het de eerste dag in je leven was, maar ook de allerlaatste dag…
Dan zul je deze dag heel goed besteden.Begin met je ogen te openen en verwonderd te zijn dat je ogen hebt die je kunt openen.
Dat geweldige pallet van kleuren dat ons constant ter beschikking staat voor het beleven van vreugde.Kijk naar de lucht. Kijk eens goed naar de lucht. En bemerk hoe de lucht verandert van moment op moment. En hoe de wolken komen een gaan.
We merken dagelijks het weer op, maar niet de nuances van het weer. We hebben het gewoon over ‘goed weer’ of ‘slecht weer’.
Deze dag, nu op dit moment, heeft uniek weer!
Misschien wel weer wat exact in deze vorm nooit meer terugkeert. De formatie van wolken in de lucht zal nooit meer zo zijn als nu op dit moment!
Open je ogen en kijk hiernaar.Kijk naar de gezichten van de mensen die je ontmoet.
Elk heeft een geweldig verhaal achterhun gezicht.
Een verhaal dat je nooit helemaal volledig kunt bevatten.
Niet alleen hun eigen verhaal, maar ook dat van hun voorouders.
We gaan allemaal zo ver terug.
En op dit huidige moment, op deze huidige dag, alle mensen die je ontmoet, van diverse generaties en van overal vandaan, vloeien samen en ontmoeten je hier…
Net als een vloeiende waterval des levens…het kan gebeuren als je je hart ervoor opent…Open je hart voor het geweldig geschenk dat de mensheid ons geeft. Als je de schakelaar omschakelt gaat het licht aan, als je de kraan opendraait is er warm water en koud water…En drinkbaar water! Dit is een geschenk dat miljoenen op de wereld nooit zullen ervaren.Dit zijn er maar een paar van een enorme hoeveelheid geschenken waar je je hart voor kunt openstellen.
Dus ik wens je toe dat je je hart kunt openen voor al deze zegeningen. En ze door je heen laat stromen.
Dat iedereen die je zult ontmoeten op deze dag, gezegend zal zijn door jou. Gewoon door jouw ogen, je glimlach, door je aanraking. Gewoon door jouw aanwezigheid!Laat de dankbaarheid overvloeien in zegeningen om jou heen. En dan zal het écht een goede dag zijn.Vertaling: © 2009 Tanja Ortmans
Korte dankbaarheidsmeditatie van Deepak Chopra:
Bronnen: Wikipedia, YouTube, The Magic Factory.nl
Photo credits: Sunrise by Irish Eyes (Morguefile)
Hoe je je black-out kunt inzetten als krachtbron
Vroeger op school ging bij elke mondelinge overhoring of examen mijn brein op zwart. Ik kon dan alleen nog maar glimlachen of verdwaasd kijken, maar als je me naar mijn naam had gevraagd, had ik het niet geweten.
Ik had altijd last van een Black-out.
Leraren konden niet anders dan me een onvoldoende geven. Er kwam gewoonweg geen zinvol woord meer uit mijn mond. En nog steeds heb ik last van black-outs. Altijd als ik het gevoel heb dat ik op de één of andere manier moet presteren: POING, gaat het licht uit. En dat vond ik altijd een doodenge gedachte.
Ik weet dat ik niet de enige ben en dat de angst om een black-out te krijgen, veel mensen ervan weerhoudt om voor een groep te gaan staan. De angst om publiekelijk te spreken schijnt zelfs boven aan de lijst te staan, gevolgd op de angst om dood te gaan. Dat had ik ook en mijn angst om een black-out te krijgen zorgde ervoor dat ik helemaal niets meer durfde. Het feit dat mijn hersenen informatie iets anders ordenen dan het gemiddelde brein (omdat ik een beelddenker ben) maakt het ook nog lastiger. Jezelf uiten in begrijpelijke taal, terwijl zich in je hoofd een film afspeelt is op zijn zachtst gezegd ‘lastig’!
Omdat het me zo vaak overkwam, ook gedurende een aantal seconden en niet alleen met groepen mensen, maar ook in één-op-één contact, ben ik eens wat dieper gaan nadenken over wat een black-out nou eigenlijk is. Ik kwam er vervolgens achter dat er een diepere wijsheid en innerlijk kracht schuilt achter dit onaangename verschijnsel.
We denken tienduizenden gedachten per dag en op piekmomenten waarop je geacht wordt extra te presteren razen de gedachten in extra snelle vaart voorbij. Ik moet dan altijd denken aan het beeld van ons hoofd als snelkookpan, waarin de gedachten zich opstapelen en bijna als auto’s in de file dringen om ook gehoord, gezien, begrepen en geuit te worden. Ik zie dan de snelkookpan steeds verder toenemen in druk. In het Engels noemen ze zo’n pan een ‘high pressure cooker’, een apparaat waarin voedsel onder hoge druk wordt gekookt. Het beeld van gedachten die onder hoge druk je hoofd tot kookpunt brengen, laat me dan niet los.
En als het pan overkookt krijg je een meltdown….
En daar zitten we dan. In het donker. Zonder gedachten. En dan komt misschien juist de paniek. Ik ken deze paniek als “Ik weet het niet meer!!” Een gevoel van onwetendheid, van falen waarin ik als een dolle op zoek ging naar flarden van datgene wat ik ooit in mijn hoofd had. Dit kreeg ik dan natuurlijk nooit meer terug, zodat ik enkel nog hakkelend en falend als een hert die in de koplampen van een naderende auto staart mezelf kon neerzetten. Als we ons echter realiseren wát er dan is in het huidige moment van onwetendheid is, kunnen we wellicht het NIETS waarnemen, de gedachteloze, vredige ruimte tussen de gedachten. De gedachtenloosheid die Eckhart Tolle ‘aanwezigheid’ noemt. PRESENCE. En als je Eckhart Tolle ooit live of op video hebt gezien, kun je wellicht opmerken dat hij heel vaak stiltes laat vallen als hij spreekt. Eckhart gaat ook zonder voorbereiding het podium op en ziet dan vanzelf wel wat zich aandient aan wijsheid.
Ik vermoed dat hij zo vaak stil is, omdat juist in deze stiltes, de wijsheid zich aandient. Zijn wijsheid.
Ik denk persoonlijk dat een black-out eigenlijk het ultieme kado is van je Bewustzijn om je in te tunen op je innerlijke bron van wijsheid. Net als Eckhart dat doet. En dat je vanuit deze wijsheid nou juist precies datgene krijgt aangereikt wat je nodig hebt. En wat je toehoorders nodig hebben, zo je wilt.
Naast de black-out van het vergeten wat je wilde zeggen, de onwetendheid van het moment, heb ik ook nog andere black-outs meegemaakt. Wat als we momenten hebben in ons leven die duister aanvoelen? Dat het net is alsof we wegzakken in het niets, dat we ons depressief voelen, of bang. In paniek of eenzaam? Het is zwart, donker, leeg en er lijkt totale duisternis te zijn. Oneindige duisternis.
In een van mijn favoriete jeugdboeken”Het oneindige verhaal” van Michael Ende is dit thema heel mooi beeldend uitgewerkt. Er is ook een film over gemaakt: “The Neverending story”. Fantasia, het fantasievolle rijk van de Kleine Keizerin wordt verzwolgen door het Niets. Alleen mensenkind Sebastiaan kan Fantasia redden van het Niets. Als het Niets alles heeft verzwolgen en alleen de Kleine Keizerin en Sebastiaan over zijn in dit Niets, gebeurt er iets bijzonders. Sebastiaan vraagt wat hij in ’s hemelsnaam kan doen om Fantasia te redden van dit niets. En de Kleine Keizerin zegt dat het voldoende is om te starten met fantaseren. “Als jij nieuwe fantasieën bedenkt, creëer je daarmee het nieuwe Fantasia, Sebastiaan”.
Ik vermoed dat het exact zo is met onze black-outs. Ze zijn het niets. En in deze nietsheid is alles aanwezig. Al het potentieel. Vanuit dit Niets, deze duisternis, kan ALLES ontstaan.
Ookal denken we misschien soms dat we zijn aangekomen in de grootste duisternis, zodra we ons openen en tot rust komen in deze nietsheid, deze onwetendheid, deze zwarte diamant, ontvouwt zich het potentieel. Als we heel stil blijven zitten, staan we toe dat onze black-out een stralende diamant wordt.
Dit hoeft geen heel proces te zijn, maar vergt drie simpele stappen:
Stap 1: Arriveren in het NU
Mij helpt het altijd, wat er ook gebeurt en waar ik ook ben, om mezelf te herinneren aan het feit dat ik adem haal. Zo lang als ik leef, haal ik adem. Dat doe ik altijd precies in dit moment. Ons bewust worden van de ademhaling is de eerste stap waarin we aankomen in het nu.
Stap 2: Acceptatie
In dit moment is er niks aan de hand. Alles is precies zoals het moet zijn. Alleen ons vechten tegen het Nu, tegen wat er zich aandient in dit nu, zorgt voor pijn en lijden. Als we de situatie waarin we ons bevinden volledig accepteren precies zoals het is en niet in gevecht gaan tegen de realiteit, kunnen we ons ontspannen en open stellen voor wat komen gaat.
Stap 3: Vertrouwen
Als we in het nu zijn aangekomen en volledig accepteren dat het is zoals het is, kunnen we volledig in vertrouwen ons openstellen voor wat gaat komen. In dit geval accepteren we simpelweg dat we een black-out hebben. We kunnen erop vertrouwen dat dit het ultieme cadeau is van ons Bewustzijn op weg naar de oneindige bron van wijsheid. Vervolgens kunnen we onszelf totaal ontspannen, wetende dat we zijn aangekomen in de schatkist van ons Zijn. Met daarin allemaal stralende diamanten der wijsheid. Allemaal potentieel.
De volgende keer dat er zich een black-out aandient dan kunnen we denken:
ZWARTE DIAMANT!
Adem, accepteer, vertrouw en laat deze zwarte diamant transformeren in allemaal wijze diamanten. Allemaal stralend potentieel.
Want misschien weten WIJ het niet meer ten tijde van een black-out, ons Bewustzijn en de innerlijke wijsheid weet alles. Een uitnodiging om onszelf heerlijk weg te laten zakken in de zwarte diamant van onwetendheid en ons te laten inspireren door onze innerlijke wijsheid.
Tanja, 18 mei 2009 (geredigeerd op 20 april 2015)
Photo credits: Diamond by J Durham (Morguefile)
Dit gebeurt er als het pijnlichaam verschijnt
Eckhart Tolle is ongetwijfeld een van de meest inspirerende Westerse leraren van deze tijd die onderwijzen in Bewust Zijn. Aanwezig zijn in dit huidige moment, zonder je te laten afleiden door het drama van alledag. Hij schreef bestseller ‘De kracht van het Nu’ nadat hij zijn ‘ontwaken’ had beleefd op 29-jarige leeftijd.
Als de in Duitsland wonende Eckhart 12 jaar oud is, scheiden zijn ouders. Zijn vader is een wat wonderlijke figuur die er zo zijn eigen leefregels op na houdt. Noem hem een zonderling of een vrije geest. Enige tijd later besluit zijn vader naar Spanje te vertrekken en daar e gaan leven van het beetje spaargeld wat hij heeft meegenomen. De inmiddels 13-jarige puber Eckhart is onhoudbaar op school. Beter gezegd: Eckhart weigert categorisch nog langer naar de Middelbare School te gaan. Zijn moeder is ten einde raad. Wat ze ook probeert, Eckhart wil absoluut niet meer naar school, omdat hij er het nut niet meer van in ziet. Ze weet niets zinnigs meer te verzinnen voor haar rebellerende zoon en besluit hem naar zijn vader in Spanje te sturen. Daar aangekomen vraagt zijn vader wat Eckhart wil, naar school of niet. Daar hoeft hij niet over na te denken en Eckhart verblijft de rest van zijn tienerjaren overal, behalve op school. Wordt vervolgd….
When the painbody comes, you lose consciousness
Photo credits: Dragon by Yetipnotise (Morguefile), adapted by Tanja
Het meest ontroerende verhaaltje dat ik ooit hoorde…
Op een mooie dag las iemand me onderstaand verhaal voor dat in essentie gaat over perfectie en imperfectie. Het ontroerde me zo, omdat het iets raakte bij mij als perfectionist. Ik wil het graag in mijn eigen woorden met je delen!
Het verhaal van de gebarsten waterkruik
Een oude Chinese vrouw moest elke dag drie kilometer lopen van haar huis naar de waterbron om water te halen. Zij had hiervoor twee grote, stevige waterkruiken die aan beide zijden van een stok hingen de zij op haar schouders droeg. En zo was het dat zij iedere dag heen en weer naar de bron liep met de kruiken aan weerszijden van de stok op haar schouders.
Elke dag kwam zij echter thuis met maar anderhalve kruik met water. De ene kruik had een barst, waardoor deze altijd maar halfvol water was als zij eindelijk terug kwam van haar tocht. De andere kruik was in perfecte staat en leverde wel altijd een mooie, volle kruik met water af.
De perfecte kruik was erg trots op zijn prestatie en kon er niet over uit hoe vlekkeloos hij in staat was om te doen wat hij moest doen. Zo veel mogelijk water dragen voor de vrouw, zodat zij kon drinken, zich kon wassen en kon koken.
De gebarsten kruik schaamde zich diep voor zijn imperfectie en voelde zich er vreselijk ellendig over. Hij kon immers maar de helft doen van hetgene waarvoor hij was gemaakt.
Na twee jaren van bitter falen sprak de kruik op een dag, bij de waterbron, tot de vrouw: “Ik schaam me omdat de barst in mijn zij ervoor zorgt dat het water uit me weglekt, terwijl we naar huis gaan. U heeft helemaal niets aan mij.”
De oude vrouw glimlachte liefdevol en sprak: “Is je dan niets opgevallen als we onderweg zijn?”
De kruik vertelde dat hem niets was opgevallen. Hij was altijd te zeer bezig met het water dat uit hem wegsijpelde en hij voelde zich daar erg rot over.
“Probeer zo op de terugweg eens op te letten en te zien wat je opvalt aan jouw kant van de route.” Zei de vrouw.
Bij thuiskomst vroeg de oude vrouw of de kruik iets opvallends had gezien.”
“Nee”, zei de kruik, “niet echt.”
De vroeg keek hem glimlachend aan en sprak: “Heb je dan niet gemerkt dat aan jouw kant van de weg de mooiste bloemen bloeien, en niet aan de andere kant van de weg? Aan de andere kant van de weg is het dor. Toen ik merkte dat er een barst in jou zat en het water uit je lekte op de terugweg, heb ik onderweg naar de bron allemaal zaadjes gepland langs de kant van de weg. En elke dag, wanneer we naar huis lopen, geef jij ze water. Alweer twee jaar lang kon ik de prachtige bloemen die hier uit groeiden plukken om de tafel mee te versieren.
Als jij niet was zoals je was, zou deze pracht er niet zijn om ons huis te eren. Ik ben heel erg blij dat jij precies bent zoals je bent. Want zo kun je doen wat je moet doen in deze wereld. Je geeft mij water en bloemen.”
De waterkruik voelde zich intens gelukkig en realiseerde zich dat zijn imperfectie helemaal geen gebrek was. Vanaf die dag genoot hij ook van de bloemenpracht langs de kant van de weg en kon zich trots en blij voelen als hij water leverde en de bloemen op tafel zag staan.
Ik wens voor jou dat je zult vertrouwen op jezelf. Je bent precies goed zoals je bent!
Liefs, Tanja
Photo credits CCO Public Domain: Bridge and flowers by Yang Guoning (Pixabay)