Vroeger dacht ik altijd dat een salade niet lekker kon zijn zonder room, ham, kaas, ei of vis. Maar echt waar, dat is de allergrootste kletskoek. Je kunt echt smullen als een Fransman van de meest fantastische veganistische salades. Zeker met de tips die ik je in de blog van vandaag ga geven. Pas vorige week struikelde ik over een video van een specialist in Raw Food die uitlegde welk basisingrediënt je kunt gebruiken voor een meer dan geweldige salade dressing. Die krijg je vandaag van mij, tesamen met nog meer elementen van de perfecte salade(dressing)!
Ik heb een heerlijk druk bourgondisch weekend gehad, waarbij ik op zaterdag een verjaardagslunch had van mijn nichtje en op zondag ging eten bij mijn schoonouders op de camping. Eetmomenten die voor de prille raw foodie vaak best lastig kunnen zijn. Sowieso weet je als je dit leest en wel eens op dieet bent geweest, dat feestjes, festiviteiten en andere gezellige samenkomsten met veel lekker eten in den beginne niet makkelijk zijn. Terwijl de rest van het feestvierende gepeupel zich tegoed doet aan wijntjes, biertjes, kaas, worst, hapjes, stokbrood met salades en in de zomer misschien een BBQ, zit jij in het slechtste geval op een wortel te kauwen.
Nou ik zal je zeggen: Ik ben dit weekend met vlag en wimpel geslaagd! Ik taalde niet naar alle lekkernijen en was geweldig in mijn eigen sas met de groene blad salades die ik nuttigde. Zowel mijn zusje als mijn schoonmoeder had gezorgd voor lekker veel groenvoer, waar ik een heerlijke salade van kon samenstellen. Mijn zusje had daarnaast een dressing voor me van olijfolie, balsamico azijn, peper, zout en wat stukjes ui die ik heerlijk over de salade kon sprenkelen.
Echter…. naar mijn schoonouders had ik eigen gemaakte salade dressing mee en je kunt hieronder lezen hoe ik die heb gemaakt. Ik kan er echt met mijn hoofd nog steeds niet bij dat ik al drie jaar geleden ben gestart met dit dieet en nog op geen enkele manier ooit over deze tip ben gestruikeld, noch dat ik hem zelf heb verzonnen. Onbegrijpelijk. Het maakt mijn leven als bourgondiër namelijk een stuk makkelijker en leuker. Benieuwd? Hier komtie!
Saladedressing met geheim component!
Ik maak altijd heerlijke salade dressings en koude schotels, salades, etc., rauw of niet rauw. Al zeg ik het zelf! Maar deze tip had ik nog niet zelf verzonnen. Voor mijn raw food dieet en mijn wens om een volle, goed smakende dressing bij mijn salade te hebben, maak ik al jaren rauwe mayonaise. Klik hier voor het recept. Een beetje extra azijn erbij, wat olijfolie en kruiden en voilá! Het nadeel van deze saladedressing is dat hij behoorlijk vet is. En een succesvol Raw Food dieet waarbij je je fit voelt, uitgerust en slank wordt en blijft, bestaat het liefst niet uit te veel vetten. Echter; ik hou niet van die salades met drie druppels dressing. Ik geloof in OVERVLOED! Met deze slank makende dressing hieronder, kun je genieten en toch slank worden en blijven.
Hoe maak je nou een goede, uitgebalanceerde saladedressing?
Deze bestaat uit diverse componenten:
Het volle volume
Dit is de toptip! Ben je er klaar voor? Hou je net als ik van een overvloedig besprenkelde salade, gebruik dan gepureerde rauwe groenten als de basis voor jouw dressing! In deze rauwe dressing, zorgen heerlijke, levende groenten die vol van smaak en textuur zijn voor het volume. Deze pureer je met de staafmixer of in de blender en zo maak je de basis voor de rest van de dressing. Je kunt bijvoorbeeld variëren met stukken courgette, aubergine, tomaat, gele pompoen of komkommer. Maar ook met champignons kun je een heerlijke basis maken met een herfst-achtig tintje. Ik heb de laatste dagen echter geëxperimenteerd met paprika! Omdat ik eigenlijk de gele en rode paprika het lekkerst vind, blijft de groene (uit mijn driekleur paprika pakket) altijd liggen. Dat vind ik een beetje zonde, dus heb ik ze in stukjes gesneden en gepureerd met de staafmixer (of blender). Het geweldige voordeel van groenten als basis gebruiken voor je dressing is dat ze vetvrij zijn en bomvol zitten met vitaminen, mineralen en micro nutriënten. Eet je zelf ook liever niet meer de chemische, ongezonde vol verzadigd vet zittende dressings in flesjes van de winkel? En wil je ook liever minder dierlijke producten eten en genieten van een heerlijke en supergezonde dressing? Lees dan verder voor de rest van de componenten voor jouw eigen topsalade!
De romige smaak
Een paar likken rauwe mayonaise geven je dressing een volle, romige smaak. Eventueel kun je variëren met de mayonaise-dipsaus variaties van mijn mayonaise recept. Ik vind het ook lekker om notenpasta’s te gebruiken in de dressing, zoals cashewnotenpasta, amandelpasta en hazelnootpasta. Daarnaast is Jonge Thaise kokosnootvlees heerlijk, alsmede de meer reguliere oliën, zoals olijfolie en zonnebloemolie. Let er wel op dat deze extra vergiene zijn en onverhit. De olie gaat bij het volume dat je hebt gecreëerd met de gepureerde basis-groenten.
Zilt en zoutig
Natuurlijk is geen dressing af zonder zout. Je hoeft hiervoor echter geen tafelzout met Jodium of Zeezout te gebruiken. Zelfs gezonde zouten zoals Roze himalayazout hoef je niet persé te gebruiken. Zout eten is ons aangeleerd en met alle zoute smaakversterkers in ons reguliere voedsel, zijn onze smaakpapillen eigenlijk overbelast. Als je ‘clean’ gaat eten, ga je automatisch ook minder zout gebruiken en zou het kunnen dat je zout op een gegeven moment gaat vervangen met andere elementen zoals: citroensap, lime en selderijstengel. Kelp is een zeewier dat ook heerlijk is door de salade. Het bevat bovendien jodium, dat goed is voor een goed functionerende schildklier. Daarnaast bevat het vitamine B2, niacine, choline, caroteen en algeninezuur en nog 23 mineralen. Nori bladen, waar je sushi mee maakt, gebruik ik ook wel in de sla. Ik verknip ze dan in kleine stukjes en zo krijgt je salade een echt ‘vissig’ karakter.
De zure touch
Een salade wordt heerlijk fris en punchy van smaak met wat zure elementen er in. Ik ben persoonlijk echt een grootverbruiker van citroen. Je kunt de citroen uitpersen en wat druppeltjes bij de saladedressing doen. Je kunt ook wat van de schoongeboende schil raspen voor een extra pittig zuur element. Maar ook limoen, sinaasappel, grapefruit en appel-azijn en andere azijnsoorten horen in dit onderdeel thuis. Proef zelf wat jou het beste bevalt. Ik vind zelf een salade pas af met wat citroensap en appel-azijn!
De pittige punch
Hou je van pittig, dan mogen een of meerdere componenten uit dit onderdeel niet ontbreken uit jouw saladedressing. Denk hier bijvoorbeeld aan versgemalen zwarte peper of cayenne peper. Maar ook pittigere pepers zoals rode peper en Jalapeño zijn geweldig in een dressing als je ervan houdt. Als je de pitjes van de pittige pepers verwijderd, verliezen ze iets van hun hitte, maar behouden hun specifieke smaak. Wil je pittig maar anders, varieer dan eens met verschillende soorten mosterd, zoals Franse en Zaanse mosterd. Persoonlijk ben ik erg gecharmeerd van het element ‘ui’ in mijn dressing. Ik doe vaak een stukje ui al in de blender of pureer het met de staafmixer als ik nog maar met de basis van de saus bezig ben. Vooral heerlijk in combinatie met appel!
Een vleugje zoet
Ik ben dol op zoet in mijn salades. Een handje gemengde gedroogde vruchten of alleen rozijnen strooi ik er regelmatig overheen. Het ziet er leuk uit, smaakt fantastisch en geeft de salade ook een ‘bite’. Maar ook stukjes appel (lekker in combinatie met stukjes ui!), plakjes banaan en stukken mango of ananas doen het erg goed in een salade. Denk ook eens aan snoeptomaatjes, zoete puntpaprika, rode en gele paprika en gedroogde tomaten. Ik vind het zelf fijn als mijn salade ook wat te bijten valt zoals het geval is met deze in stukjes gesneden elementen. Of het veganistisch verantwoord is of niet, daar valt over te twisten, maar ik gebruik zelf veel honing in mijn dressings. Vaak in combinatie met tijm. Ik gebruik lokaal geteelde, koudgeslingerde, biologische honing. Technisch gezien is deze rauw. Vega niet echt, maar het is een randgeval. Echter te lekker om te laten liggen!
Knapperige finishing touch
En als je dan ECHT wilt uitpakken, dan strooi je nog wat crunchy elementen over je salade als ‘kers op de taart’ en ‘puntjes op de i’. Fijngehakte noten, onverhitte pijnboompitjes, zaden en pitten, maar ook verkruimelde rauwe crackers (voor een recept klik hier) geven salades een knapperige finishing touch. Heb je een dehydrator (droogoven) tot je beschikking, dan kun je misschien ook eens experimenteren met het drogen van andere ingrediënten, zoals groene kool, courgette, aubergine, wortel, paprika, etc. Je kunt deze marineren met kruiden en olie en na het drogen in de dehyfrator heb je heerlijk knapperige goodies die je over je salade kan sprenkelen. Maar ook pitten en zaden zijn overheerlijk als ze gemarineerd uit de dehydrator komen.
Affijn, met deze saladeressing en salade-elementen, bereid je de beste rauwe salade die bovendien zuivelvrij is, eivrij, gluntenvrij en suikervrij, dus supergezond!
Varieer naar hartenlust en proef welke componenten in je saladedressing jou het beste liggen! Ik vind het erg leuk om te horen wat jij verzonnen hebt. Laat gerust je reactie achter onder deze blog. Ik reageer altijd!
“Ja.” Zeg ik. “Dat was het nou juist. Ik droomde dat jij dood was.” Ik kijk voorzichtig weg van mijn thee en sla mijn ogen sluiks naar hem op om te kijken wat hij van mijn antwoord vindt. Wander knikt alleen en gebaart me met zijn laatste stukje boterham met kaas in de hand om verder te vertellen. Ik verschuif lichtelijk ongemakkelijk iets op mijn stoel en pak mijn kop thee met beide handen vast. De mok voelt lekker warm aan in mijn koude handen.
“Ik droomde dat ik jarig was. Ik werd achtentwintig jaar en gaf een feestje voor al onze vrienden. Gezellig samen fonduen, je kent het wel. Bier, wijn en lol. Alleen kwam jij niet opdagen.” Als ik weer opkijk van mijn thee zie ik dat Wander een rimpel in zijn voorhoofd heeft getrokken.
“Waarom niet?” vraagt hij. “Ik hoor er toch bij? D’r is natuurlijk geen zak aan zonder mij, Syl.” Hij lacht. “Foute droom hoor, een feestje zonder mij.” Wander geeft mij een knipoog en gaat wat achteruit op zijn stoel zitten en begint een nieuw shaggie te draaien. Ik kijk er weer smachtend naar. Mijn God, ik zou een moord doen voor een peuk. Ik zit hier echt gevangen met het bewustzijn van 2014 in mijn aan sigaretten verslaafde lijf van toen. Wat een giller.
“Wat gebeurde er toen? Je zegt dat ik dood was. Wat was er met mij gebeurd?”
“Dat was het nou juist”, vervolg ik mijn verhaal. “Je bent nooit aangekomen op mijn verjaardag, omdat je een auto-ongeluk hebt gekregen onderweg naar mij toe. Je was op slag dood.” Haast emotieloos rollen de woorden uit mijn mond, maar ik voel weer het verdriet en de herinneringen boven komen als ik hem het nieuws van zijn zogenaamde dood vertel.
“Pfffff, nou weet je, dat is net als wat ik jou zojuist vertelde van die dromen dat een van mijn ouders overleed en dat het dan net echt leek. Dat is niet fijn, dus ik snap wel dat je wat van slag bent.” Wander ziet mijn aangeslagen gezicht en legt zijn hand op de rug van de mijne. “Je kijkt nog zo bezorgd, lieverd.” Zegt Wander liefdevol. “Je bent toch niet bang dat het een soort voorspellende droom is ofzo?”
“Ik weet het niet, Wander. Vast niet hoor. Maar beloof me alsjeblieft één ding: Als ik over anderhalf jarig ben en je rijdt naar me toe met de auto, let dan alsjeblieft goed op en haal niemand in. Als je te laat komt, vinden we dat heus niet erg.”
“Dat beloof ik plechtig”, zegt Wander met een statig gezicht en legt zijn linkerhand op zijn hart. “Ik ben voorlopig nog niet van plan om er tussenuit te piepen!” Hij steekt ondertussen zijn sigaretje aan, inhaleert diep en als hij heeft uitgeademd vervolgt hij: “En nu? Ga je dan nou eindelijk een peuk van me draaien, of heb je besloten dat dit de dag is dat je stopt met roken?” Zijn met sproeten bespikkelde gezicht breekt stralend open, terwijl hij de Van Nelle voor mijn neus bengelt.
“Nee schat, ik moet gaan!” Ik probeer opgewekter te klinken dan ik me voel. “Ik wil nog even naar mijn ouders toe en dan ga ik weer terug naar Jeroen.
“Moet je nog werken vandaag?” Vraagt Wander terloops en mijn hart staat weer bijna stil in mijn borst. Daar had Jeroen het ook al over. Werk. Werk? Al sla je me dood en ongelukkig driekwart slagen de kamer door. Ik zou echt niet meer weten welk werk ik deed in 1999. Met verschrikte ogen kijk ik mijn rossige vriend aan.
“Werk? Heb je nog werk? Syl?”
“Ja…. Ja natuurlijk heb ik nog werk.” Ik pijnig mijn hersenen. Ik ben in 1998 afgestudeerd in de studierichting Personeel & Organisatie en daarna gaan werken als Intercedent. Ik heb dat niet lang gedaan. Een maand of drie en ben daarna gaan werken als Personeelsfunctionaris bij een Bejaardentehuis. Tegenwoordig noemen ze dat geloof ik een Verzorgingshuis. Hoe lang heb ik dat gedaan, voordat ik als Human Resource Manager bij een Internetbedrijf terecht kwam? Een jaar? Anderhalf jaar? De vraag is of ik nu nog werk bij het Bejaardentehuis of dat ik al bij de dotcom aan de slag ben. Ik weet het niet en ik zal daar het komende uur achter moeten komen wil ik op tijd verschijnen op dat wat ooit in een ver en grijs verleden mijn werk was.
“Wan, ik moet nu echt gaan. Super bedankt voor de thee en sorry voor mijn idiote gedrag.” Ik ben opgestaan en maak aanstalten om naar de keuken te lopen met mijn lege theebeker.
“Syl, als er iets is of als je wilt praten, je weet me te vinden, hè?” Wander heeft me voorzichtig bij mijn arm gepakt en kijkt me recht aan. Wat ben ik blij met zijn bekende, vertrouwde, blauwe ogen die me nu zo zacht aankijken. Ik sla mijn armen om hem heen en druk mijn oude vriend tegen me aan. Ik weet niet of dit de laatste keer is dat ik hem ooit nog zal voelen. We staan zo even in de omhelzing en als hij zich losmaakt, pak ik hem weer bij zijn gezicht, net als een half uur geleden.
“Wander ik hou van je. Ik ga zo weer. Doe je alsjeblieft voorzichtig?” Ik moet moeite doen om mijn tranen te bedwingen.
“Syl ik beloof je dat ik superdupervoorzichtig zal doen, ok?” Een schuine glimlach en stralende knipoog krijg ik van hem. Dan draai ik me om, pak mijn tasje van de bank en loop naar de achterdeur. Wander legt galant mijn winterjas over mijn schouders en ik krijg nog een aai over mijn rug als ik de deur uitstap de vochtige ochtendlucht in. Als mijn voeten de hobbelige kinderkopjes raken van de achterplaats, draai ik me om en zwaai naar mijn vriend. Niet wetend of het de laatste keer zal zijn.
Disclaimer: Elke overeenkomst met bestaande personen -in leven of overleden-, gebeurtenissen, plaatsen of entiteiten berust op louter toeval. Alle personages, gebeurtenissen, plaatsen en entiteiten zijn fictief en verhouden zich op geen enkele manier tot een werkelijkheid van bestaande personen -in leven of overleden-, gebeurtenissen, plaatsen of entiteiten.
Je kon er de klok op gelijk zetten. Als ik voorheen had ontbeten met een boterham met roomboter en kaas, een croissantje of een bord pap, had ik binnen 2,5 uur weer echt trek. Mijn maag begon te borrelen en ik had eigenlijk wel weer zin in een maaltijd. En als ik dan weer een maaltijd op had, begon mijn maag 2,5 uur later gewoon weer te knorren. En eigenlijk werd ik daar een beetje gek van. Het was niet alleen het geknor van mijn buik wat me irriteerde, maar het vermoeiende gevoel, zelfs in de ochtend, wat als een fleece deken over me heen kwam na het eten van een ‘standaard’ maaltijd zat me erg in de weg.
Tegenwoordig maak ik 1 liter juice in de ochtend en ik ben DOL op groene juices! Ze zijn niet alleen fantastisch lekker (echt waar!!), heerlijk fris, verzadigend en om mee op te staan is het een enorme oppepper. Die dip die je krijgt na een boterham (de bekende after lunch dip die ik al na het ontbijt kreeg), blijft uit. Sterker nog: Als er nog wat slaperigheid over was na de nacht, kun je er zeker van zijn dat die weg gaat na het drinken van je juice.
Het maken van een juice is niet veel werk, maar natuurlijk kost het even meer als het smeren van een boterham. Maar je krijgt er een hele ochtend rust en fitheid voor terug. Geen geloop naar de koelkast, snuffelen in je keukenkastjes en scharrelen op zoek naar wat te eten tussendoor. Noch jij, noch je buik zal nog aan eten denken. Minimaal tot de lunch en bij mij is het zelfs zo dat ik soms ver in de middag pas weer aan eten denk.
Juicer, sapcentrifuge of slowjuicer?
Ik heb een sapcentrifuge en geen slowjuicer. In een sapcentrifuge wordt het fruit door een snel ronddraaiende rasp geduwd. Bij een slowjuicer wordt het fruit gemalen en gekneusd alvorens te worden geperst. Dit proces is langzamer (slow) en veel mensen claimen dat hierdoor het sap meer vitaminen en mineralen bevat. Ik weet niet of dit zo is. Ik heb geen ervaring met een slowjuicer, hoewel ik er ooit wel heel graag eentje wil hebben. Het enige dat ik weet is dat ik dezelfde sapcentrifuge (ook wel centrifugaal juicer genoemd) heb als de beide wereldberoemde Juice Experts Joe Cross, van de geweldige, inspirerende, levensveranderende en transformerende documentaire ‘Fat, Sick and Nearly Dead’ die ik al zeker drie keer heb gezien:
EN Jason Vale, die ernstig zieke mensen geneest in zijn juice-resort inPortugal en ook een geweldige documentaire heeft gemaakt, genaamd ‘Super Juice Me‘ die ik nu twee keer heb gezien. In deze documentaire worden 8 mensen met 22 ziekten gedurende 28 dagen gevolgd als ze op een juice fast gaan in Jason’s resort. Ongelooflijk wat er dan gebeurt.
De alternatief kanker expert Charlotte Gerson, geneest in haar klinieken mensen van kanker door ze wortel, wortel-appel en groene juices te geven die exclusief worden geperst met een speciale juicer die zowel perst als slow juiced (Norwalk Juicer). Sapcentrifuges zijn hier uit den boze en ik zou je willen aanraden dat als je kanker wilt genezen met juices, dat je 100% het dieet en de regels van het Gerson Diet opvolgt. Meer informatie vind je hier. En wil je fijn van je sokken worden geblazen door deze geweldig intelligente, hoogstaande vrouw, kijk dan dit interview waarin zij haar doortimmerde en ongezouten mening geeft over het ontstaan van kanker en het genezen ervan.
Recept
En dan nu mijn eigenwijze groene juice receptje!
1 komkommer geboend
300 gram gewassen spinazie
2 centimeter gember
1 uitgeperste citroen (ik gebruik van die citroensap in plastic flesjes, ik weet het… niet verantwoord, maar ik recycle mijn plastic wel 😉 )
6 perssinaasappelen (geschild door de juicer halen)
Ik prepareer groenten en fruit, juice alles en maak dan GELIJK mijn juicer schoon. Dat is 1 minuutje werk als je meteen wat water en een borsteltje er doorheen haalt.
Een groene juice in de ochtend zorgt voor een gebalanceerde bloedsuikerspiegel, een fit gevoel, een heldere geest en een vrolijk humeur. Daarnaast geeft het je immuunsysteem een boost, kan het je lichamelijke en/ of geestelijke issues helen en je valt er van af! Is dat niet mooi meegenomen?
Als ik de wc uit kom, zie ik dat Wander zijn lange lichaam voorover gevouwen heeft staan aan het kleine aanrecht.
“Ik dacht, je hebt vast trek. Ik maak even een ontbijtje voor ons.” Zegt Wander, met de punt van zijn mes wijzend naar twee bordjes met boterhammen met kaas.
“Dan kun jij even bijtanken. Je hebt vast wat extra energie nodig nu.” Hij snijdt de boterhammen doormidden en loopt voor mij uit de woonkamer in.
“Pak jij de thee?” Wander maakt met zijn hoofd een knikkende beweging naar de dampende koppen thee op het aanrechtblad.
“Oja,” zeg ik verstrooid, pak de dampende bekers op en loop achter hem aan.
De twee verschillende bordjes, één groen met bruine stippen langs de kant en een gelig met een donkerblauw randje, zet hij op de ronde tafel neer. Ik zet de mokken met thee ernaast. Als ik aan de tafel ga zitten, moet ik even slikken. Ik eet sinds mijn burn-out in 2011 namelijk geen brood meer. En sinds 2012 eet ik plantaardig. Daar voel ik me goed bij, maar voor zover Wander weet, at ik gisteren in ‘De Batavia’ nog alles wat God verboden heeft, spoelde ik dat weg met Rheinessen en rookte ik er Van Nelle Shag als toetje bij.
“Ik heb eigenlijk niet zo’n honger.” Mijn stem klinkt zacht en ik kijk hem met een mengeling van schuldbewustheid en aarzeling aan.
“Hmmm”, zegt Wander, kijkend naar het bruin gestipte groene bordje voor mijn neus. “Okay, dan eet ik jouw broodje op. Ik heb best trek, omdat ik gisteren alleen bier heb gehad als avondeten.” Hij trekt met een scheef lachje zijn schouders op en schuift mijn bordje naar zich toe.
“Dankjewel in ieder geval. Lief van je.” Zeg ik glimlachend. “De thee is heerlijk.” Ik neem er voorzichtig een slokje van. “Ik moet zo ook weer verder, hoor, Wan.”
“Oh, ik dacht dat je van alles hebt meegemaakt en mij daar het een en ander over wilde vertellen.” Wander kijkt me vragend aan met een halve hap kaas nog in zijn mond.
Ik staar in mijn thee en probeer ondertussen te bedenken welke verklaring ik Wander moet geven voor mijn vreemde gedrag van het afgelopen half uur. De thee ziet er donker uit in de schaduwrijke mok en ik moet ineens aan een Spirituele Beurs denken waar ik meer dan tien jaar geleden met een vriendin was. In een afgelegen hoekje van de beurs zat een oude zigeunervrouw en ze vertelde dat ze voor ons de toekomst wilde voorspellen. In haar met rood fluweel bedekte stand, pakte ze de hand van mijn vriendin en las deze. Ik weet niet meer wat ze haar precies heeft verteld, maar wel dat wát ze vertelde uit is gekomen voor haar. Mijn toekomst las de oude vrouw aan de hand van theebladeren in haar porseleinen theekopje. Met haar krakende stem bleek de zigeunerin het behoorlijk bij het rechte eind te hebben. Jeroen en ik zouden trouwen, twee kinderen krijgen en weer scheiden, vertelde ze me destijds. Het gaf me indertijd een onbestemd gevoel en ik maakte dat ik weg kwam van de inktzwarte ogen van de vrouw. Wat zei ze nou toch meer? De bijzondere woorden schieten me ineens weer te binnen. Het was een zin die me lange tijd is bijgebleven, omdat hij zo belangrijk klonk. Profetisch haast. Nu zijn de woorden echter vervlogen naar de krochten van mijn brein. Piramides. En scharen. Dat was het beeld. En zonder dat ik daar enige moeite voor hoef te doen, schiet het me plotseling weer te binnen:
“Als de piramiden elkaar scharen, zal de werkelijkheid zich openbaren.”
Nooit heb ik geweten wat ze bedoelde, maar sindsdien heb ik altijd iets argwanend naar plaatjes van piramides en driehoeken gekeken, me afvragend wat de betekenis was van haar woorden.
De herinnering vervaagt. Het is inmiddels tien voor half acht en de schemer maakt steeds meer plaats voor de dag.
Ik zou Wander kunnen vertellen wat er aan de hand is, maar zou hij me geloven? En stel dat hij me gelooft en zodoende over anderhalf jaar zo voorzichtig naar mijn verjaardagsfeestje toe rijdt dat hij blijft leven. Wat dan? Welke rimpeling in het tijdruimtecontinuüm geeft dat? Zal mijn leven met mijn kinderen dan nog wel dezelfde zijn als het me lukt om terug te komen naar mijn eigen tijd?
“Je moet het hem vertellen. Het moet. Je kunt je eigen vriend, je maatje die je al zo lang kent niet moedwillig ter dood veroordelen.” De stem in mijn hoofd spreekt me dringend toe, terwijl ik als een gek een oplossing probeer te vinden in de dieptes van mijn kopje thee. Ik weet dat ik het hem moet vertellen. Maar dat ga ik niet vandaag doen, besluit ik. Wat ik ondertussen als smoesje ga verzinnen voor mijn aparte gedrag, heb ik alleen nog niet besloten.
“Wander, ik heb inderdaad een rare ochtend gehad.” Ineens springt het antwoord als een duveltje uit een doosje mijn hoofd binnen. “Heb je dat wel eens gehad, dat je zo heftig en intens droomt dat het net echt is?” Met licht gefronste wenkbrauwen kijk ik mijn vriend strak aan. Nou, dat had ik dus vannacht. En zodra ik wakker werd vanochtend leek het allemaal zo ontzettend realistisch.”
“Wat droomde je dan precies?” Wander kijkt me oprecht geïnteresseerd aan.
“Het was echt zo apart. Ik droomde gewoon dat ik ineens vijftien jaar verder in de tijd was. Het was 2014 in mijn droom en ik woonde in Wormer.”
“Serieus! Wat cool, vrouw! Ik zou ook wel willen weten wat de toekomst voor mij in petto heeft. Nu snap ik dat je zo van slag was over dat jaartal zo-even. Jeetje, dat zo’n droom nog zo na kan denderen hè?” Mijn vriend kijkt me opgetogen aan en slaakt een diepe zucht. “Wat droomde je nog meer?”
“Nou”, ga ik aarzelend verder, “Jeroen en ik hadden twee kinderen gekregen, een jongen en een meisje en we waren een paar jaar terug gescheiden. Jeroen woonde ook in Wormer en we hadden allebei een andere partner.”
“Ik kan me er niets bij voorstellen. Jeroen en jij uit elkaar. Jullie zijn natuurlijk wel een beetje een raar stel”, grinnikt Wander. “Maar gescheiden joh. Ongelooflijk.”
“Ja dat was me wat. En dan word je dus wakker, terwijl je nog helemaal denkt dat het 2014 is. Dat had ik vroeger ook wel. Dan droomde ik dat ik een berg snoep op mijn nachtkastje had. En als ik dan overeind kwam om een snoepje te pakken, werd ik wakker en was alles weg. Ik greep dan in het luchtledige met mijn kinderhandje. Daar was ik dan echt van slag van de rest van de dag.” Ik neem een slok thee.
“Dat had ik vroeger ook. Dromen dat je vader of moeder dood gaat en dan word je met een schok wakker midden in de nacht en huil je tranen met tuiten, omdat het allemaal zo echt lijkt.”
Ik knik en kijk Wander aan. Hij snapt precies wat ik bedoel. Alleen is het bij mij net andersom. Ik word wakker in het verkeerde jaar. Mijn huidige waaktoestand is de droom waar ik als de donder uit moet zien te ontsnappen. Terug naar het heden.
“Droomde je ook nog wat over mij?” Wander houdt zijn hoofd iets schuin als hij het me vraagt en neemt vervolgens een grote hap van zijn broodje. “Dat vraag ik even specifiek, omdat je zo van slag leek toen je me zag. En moest huilen enzo.”
Ik slik en staar weer in het bruine duister van mijn theekopje in de hoop daar de noodzakelijke en intelligente antwoorden te vinden die ik nu nodig heb.
Disclaimer: Elke overeenkomst met bestaande personen -in leven of overleden-, gebeurtenissen, plaatsen of entiteiten berust op louter toeval. Alle personages, gebeurtenissen, plaatsen en entiteiten zijn fictief en verhouden zich op geen enkele manier tot een werkelijkheid van bestaande personen -in leven of overleden-, gebeurtenissen, plaatsen of entiteiten.
Photo and Painting Credits and Copyright: Cheryl Grayum (Flickr) (Creative Commons Liscence)
Ik kan er omheen draaien, maar de waarheid is dat ik het lichamelijk zwaar heb deze week. De detox is inmiddels achter de rug, maar waar ik nu last van heb is de lichamelijke aanpassing aan rauwe voeding. Al die maanden heb ik alleen maar gekookt voedsel gegeten en heel weinig vezels, groenten en fruit. Mijn spijsverteringskanaal is ontzettend lui geworden en heeft het nu moeilijk met de verwerking van zoveel vezels en nutriënten. Het is echt een ommezwaai voor mijn lichaam merk ik.
Omdat mijn maag en darmen protesteren, wat resulteert in een opgeblazen buik, veel buikpijn en misselijkheid, eet ik minder dan ik zou moeten. Het gevolg hiervan is dat ik te weinig calorieën binnen krijg en duizelig word. Erg duizelig. Donderdag kwam ik ternauwernood thuis nadat ik behoorlijk onwel was geworden in het zwembad waar mijn twee jongste kinderen zwemles krijgen. De rest van de avond heb ik in bed gelegen.
Gisteren ging het iets beter, maar ik had nog steeds buikpijn en at daardoor te weinig. Aan het begin van de avond was ik zo misselijk en duizelig dat ik het laatste gedeelte van mijn trap naar beneden niet redde en dus van de trap viel. Ik ben dus niet alleen behept met buikpijn, misselijkheid en duizeligheid, maar ook met een pijnlijke, blauwe bil. Dat wordt geen toverbal, maar een toverbil dus, de komende dagen!
Raw Food Bliss
Hoewel ik lichamelijk behoorlijk in de lappenmand zit, voel ik me daarentegen geestelijk steeds beter. De mist in mijn hoofd begint weg te trekken en ik voel dat de ‘raw food bliss’ langzaam en stapje voor stapje haar intrede maakt. “Raw Food Bliss?” Hoor ik je denken. Die term verzin ik ter plekke. Ik weet ook even niets beters, maar het dekt de lading van wat er geestelijk met je gebeurt als je overstapt op een dieet van levende, plantaardige voeding.
Ik zie levende voeding als voeding die de zon heeft verlicht en verwarmd en waar al dat licht als het ware in de voeding zit. Omdat je de planten en het fruit niet verhit, blijft dit licht in leven en neem je dit op in je lichaam. Levend eten, is licht eten. Letterlijk en figuurlijk, want het licht van de zon wordt in je cellen opgenomen verteert snel (als je lichaam eenmaal gewend is aan rauwe, levende voeding). Hoe meer je licht eet, hoe lichter je wordt van lichaam een geest en hoe luchtiger je het leven neemt. De grootste bijwerking van een Raw Food Dieet is de Raw Food Bliss: Een blij, vredig, vreugdevol en content gevoel. Met het leven, met jezelf, met de ander, met wat is…. met alles! Kijk maar naar de grote foto hierboven. Dit is een sterk vergrootte dwarsdoorsnede van een grassprietje. De lachende gezichtjes zijn de kanalen waar het water en de voedingsstoffen doorheen lopen. How adorable!
Raw Food Eyes
Een Raw Foodie kun je herkennen aan zijn of haar ogen. Een onmiskenbaar kenmerk van mensen die een dieet van levend en licht plantaardig voedsel eten, is hun stralende ogen waardoor hun ziel licht en helder schijnt. Daarnaast is hun huid glanzend en mooi en dit geeft hun gezichten een prachtige glow. Hierboven heb ik een collage gemaakt van de ogen van vrouwen die zijn overgestapt op een dieet van levende voeding. Ik kan er heel veel over zeggen, maar een foto zegt in dit geval denk ik genoeg. Wat opmerkelijk is, is dat de oogkleur ook kan veranderen bij een Raw Food dieet.
Al deze stralendheid is wat je er voor terugkrijgt als je lichaam eenmaal is gewend aan dit dieet. En daar doe ik alles voor en heb ik alle ongemakken voor over. Met levende voeding ga je zelf meer leven. En met licht in je eten, ga je zelf meer glanzen, stralen en licht geven. Letterlijk en figuurlijk. En wat is dan kortweg de grootste bijwerking van een raw food dieet? Happiness!!!
Veel liefs, Tanja
Photo credits: Cross section of a blade of grass are unknown
Photo credits: Before and after raw food eyes: Youtube.com (Photo composed by Tanja)
