Tijd
Een radeloze reis tegen de klok
Science fiction vervolg verhaal
Door: Tanja Ortmans
Een 41-jarige moeder wordt tot haar grote ontsteltenis wakker in een vreemd bed naast een persoon uit het verleden. In het pikkedonker probeert ze zich te oriënteren en komt tot een verbijsterende ontdekking. Ze is in deze vroege ochtenduren terecht gekomen op een plek waar niets is zoals het hoort te zijn. Waar is ze? Welke dag is het? Radeloos gaat ze op zoek naar een weg terug naar huis.
Elke week een nieuw deel…
Copyright © 2015 – 2017 Tanja Ortmans
Disclaimer: Elke overeenkomst met bestaande personen -in leven of overleden-, gebeurtenissen, plaatsen of entiteiten berust op louter toeval. Alle personages, gebeurtenissen, plaatsen en entiteiten zijn fictief en verhouden zich op geen enkele manier tot een werkelijkheid van bestaande personen -in leven of overleden-, gebeurtenissen, plaatsen of entiteiten.
Photo credits: Top image ‘Wonderland’ by Hldrmn (Morguefile), Book cover images: clock by Cohdra & swirl by unknown (Morguefile)
Deel 48: Herfstkleuren
Ben je nieuw? Begin dan bij het ijzingewekkende deel 1 HIER. Deel 48: Herfstkleuren ‘Binnen!’ Roep ik. Het komt er schor uit. Alsof ik verkouden ben. De deur die nog steeds op een kleine kier stond, zwaait zachtjes open en mijn kleine, grijze vriendin komt voorzichtig...
Deel 47: Witte konijntjes
Ben je een nieuwe lezer? Begin dan bij het ijzingwekkende eerste deel HIER... Deel 47: Witte konijntjes Achter mijn gesloten oogleden kickt mijn ontwakende ego weer in en onmiddellijk weet ik met absolute zekerheid dat er iets mis is. Was. Ik ben weggedommeld....
Deel 46: Blonde krullen
Ben je nieuw? Begin dan bij het ijzingewekkende deel 1 HIER. Deel 46: Blonde krullen De laatste treden van de zoldertrap neem ik met ingehouden adem, terwijl ik naar het echtelijk bed blijf kijken. Door de schrik is mijn bloeddruk waarschijnlijk zo gezakt dat...
Deel 45: Ongezien
Ik hou mijn adem in, mijn mond iets geopend van de schrik, doodstil liggend op mijn rug. Ik durf me haast niet te bewegen, bang dat datgene wat ik zie ineens zal verdwijnen. Het ochtendlicht straalt door mijn slaapkamerraam. Mijn eigen vertrouwde slaapkamerraam en...
Deel 44: De astrale reis
De onmetelijke kracht waarmee ik naar voren wordt gezogen is onbeschrijfelijk. Vlak voordat je vliegtuig opstijgt, de motoren accelereren en je met vliegtuig en al naar voren giert, of in een achtbaan met duizelingwekkende snelheid de afgrond in duikt. Die ervaringen...
Deel 43: De nacht is lang
Er is geen schrik of schok als ik mijn ogen open. Enkel volledige desoriëntatie als ik de knipperende lichtjes op het plafond zie flikkeren en me afvraag in welk bed en op welke plek ik in godesnaam terecht ben gekomen. Langzaam dringt het tot me door. De stilte drukt...
Deel 42: Slaap zacht
Begin bij het ijzingwekkende eerste deel 1 Hier Deel 42: Slaap zacht Langzaam begeef ik me via de schaarsverlichte entree terug naar boven, terwijl mijn voeten zachte geluiden maken op het tapijt. Met mijn boeken onder mijn arm geklemd loop ik de trappen op...
Deel 41: Fantasie of werkelijkheid
Nu is het mijn beurt om op het velletje van mijn duim te kauwen, terwijl ik mevrouw Hart aankijk. Dan ga ik verder. “Komt het er dan niet gewoon op neer dat u in de eerste staat bent van wakker bewustzijn in het hier en nu van uw Omgeving I en ik in de tweede staat...
Deel 40: Time Travel uit je lichaam
“Ik zit met een enorm probleem en ik vermoed dat de informatie uit deze boeken me zou kunnen helpen bij het oplossen ervan.” Ik zet mijn thee neer op het salon tafeltje en wring vervolgens mijn handen in elkaar. Hoewel ik voel dat mijn gastvrouw volledig te vertrouwen...
Deel 39: Kwantumfysica
De sofa zit aangenaam. Ik ben niet groot en het zitvlak van de meeste banken zijn te lang voor mij, zodat ik óf op het puntje van de bank moet gaan zitten, óf als een kind met mijn voetjes in de lucht bengel. Deze zit perfect. Ik steun met mijn rug tegen de leuning en...
Deel 38: Salon
Ik zit op het voeteneinde van het hemelbed. De voile gordijnen die vanaf de top van het bed tot de grond hangen vallen langs me heen. Tegen de wand staat een grote wandklok die me niet eerder was opgevallen met op de kast een geitje geschilderd. De ouderwetse wijzers...
Deel 37: Het huis met de kamers
“Ik schenk ons nog een kopje thee in.” Kondigt mijn nieuwe vriendin aan en loopt naar de klapdeuren om even later terug te keren met een wit porseleinen thee pot met hetzelfde bloemetjespatroon als op onze kop en schotels. Dinah is ondertussen in een doos met oude...
Deel 36:Hartenvrouw
"Ik heet Sylvia Lievegoedt en ik kom uit Noord-Holland, net boven Amsterdam vandaan”, vertel ik haar. “De drukte daar werd me echt een beetje te veel en toen dacht ik dat het wel een goed idee was om er een paar dagen tussen uit te gaan. Ik had eigenlijk niets gepland...
Deel 35: Een veilige haven
Als ik tien minuten later rechtsaf de N-weg opga, laat ik de hoofdstraat van Nieuwleusen achter me. De nacht is donker en er zijn noch sterren, noch een maan te zien. De straatverlichting is spaarzaam en de deken van eenzaamheid van zojuist voel ik nog dichter om me...
Deel 34: Duisternis
Tot aan Amersfoort is het druk geweest op de weg met forenzen die nog laat terug gingen naar huis en vrachtwagens die voor het donker op hun bestemming wilden aankomen. Maar hier op de A28 is het rustig en de dag heeft volledig plaatsgemaakt voor de nacht. Het is...
Deel 33: Morpheus’ koekjes
Ik kijk op het dashboard klokje van mijn Seat Ibiza dat 19.52 uur aanwijst. De zon gaat onder en ik zie boven de uitgestrekte Gelderse velden de grauwe dag plaatsmaken voor een donkerblauwe nacht. Ik heb mijn auto geparkeerd langs het gras van het eerste grote...
Deel 32: Advies voor de toekomst
Jeroen heeft de film weer aangezet en we worden eerst getrakteerd op voorstukjes van andere films. Het geeft mij de tijd om nog even na te denken over onze relatie, het huwelijk en de scheiding. Het verbaast me eigenlijk niets hoe eenvoudig het is om ook nu weer te...
Deel 31: Smeltende sneeuwpop
Ik slaak een diepe zucht en glimlach. “Vooruit dan maar. Ik wil hem nog wel een keertje zien.” “Nog wel een keertje zien? Hij is net uit!” Antwoordt Jeroen. “Ja natuurlijk, ik bedoelde eigenlijk dat ik hem al die tijd al een keertje had willen zien”, red ik mezelf....
Deel 30: The Matrix
Ik schud de twijfel van me af en maak me voorzichtig los uit Jeroens omhelzing. Schuldgevoel welt op vanuit mijn binnenste. Hij kan er ook niks aan doen dat zijn zesentwintigjarige vriendin vanochtend opeens is verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor zijn...
Deel 29: Onverwachte bloemen
De afwas die er stond heb ik gedaan en de keuken is aan kant gebracht. Ik vind het een prettig idee om het huis netjes achter te laten. Ik weet niet of ik terug kom en wil de Sylvia uit 1999 en Jeroen niet achterlaten met de bende die ik heb gemaakt bij het bereiden...
Deel 28: Astrale reizen
Ik ben zo opgegaan in het boek dat ik geen moment meer heb stilgestaan bij de tijd en omstandigheden. Mijn rammelende buik roept mij echter ineens weer terug naar het huidige moment en als ik op de klok kijk, blijkt het achttien over één te zijn. Bijna twee uur lang...
Deel 27: Koekenmannetje
Ondertussen word ik mij weer even bewust van mijn lichaam op de driezitsbank met mijn hoofd ondersteund door het kussentje. Ik lig comfortabel en datzelfde geldt voor mijn alter ego Sylvia die in de bioscoopstoel nog steeds op het schermpje probeert te kijken van de...
Deel 26: Glazen sneeuwbol
Bijna vijf uur eerder trok ik hier de deur achter me dicht, volkomen in shock omdat ik plotseling was ontwaakt in dit al lang gesloopte huis. Nu sta ik weer voor de achterdeur van mijn vroegere studentenwoning. De ouderwetse, grote sleutel past nog steeds in het slot....
Deel 25: Boodschappenmuseum
Als ik de auto uitstap en wat mensen zie lopen op de parkeerplaats, word ik me bewust van mijn voorkomen. “Wat zullen ze wel niet van me denken? Ik heb geen make-up op mijn gezicht en zie er vast wat verfomfaaid uit. Mijn winterjas ziet er te warm uit.” De gedachten...
Deel 24: De oneindige trap van Escher
Onderweg naar de Albert Heijn op het Zuideinde ben ik in gedachten verzonken over de gebeurtenissen van zojuist. Hoewel ik vandaag nergens meer van opkijk, vraag ik me toch af waar de plotselinge glitch in deze tijdlijn vandaan kwam. In eerste instantie dacht ik nog...
Deel 23: Stroomuitval
“Hey Saartje!” Roep ik vriendelijk uit. “Wat doe jij zo plotseling hier in mijn armen?” Ik druk het diertje dicht tegen me aan en ze geeft me een paar flinke likken over mijn gezicht. Dat mag ze eigenlijk niet doen en dat weet ze dondersgoed. Ik grinnik om haar...
Deel 22: Ongeluk
Mijn hart begin als een razende te roffelen en mijn adem gaat ineens veel te snel. Ik slik, maar kan de hyperventilatieaanval niet tegenhouden. “Mam, nee, mam!” Ik buig voorover over de tafel en hijg snel, in de hoop iets van zuurstof binnen te krijgen. Maar ik krijg...
Deel 21: Fotolijstjes
“Ik ga naar Sasja.” Kalm deel ik het mee aan mijn moeder. “Sasja? Dat is jouw vriend toch?” “Klopt.” Zeg ik terug. “Alleen is hij nu officieel mijn echtgenoot. We zijn vorig jaar getrouwd.” Ik glimlach bij de gedachte aan onze huwelijksdag. Zo anders als die van mij...
Deel 20: Zonsondergang
Om mijn moeders vraag te beantwoorden, zeg ik: “Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik kan eten. Op alleen appels en bananen ga ik het niet redden vandaag. Zal ik je iets vertellen over mijn eetgewoontes in het jaar 2014?” Mijn moeder knikt geïnteresseerd. Ze is niet...
Deel 19: Paralelle carrière
Jeroen is nog niet de deur uit of ik roep het bijna uit naar mijn ouders: “Wie is Petra? En mevrouw de Vries en wat doe ik voor werk?” “Syl, weet je dat echt niet? Ga even zitten.” Mijn moeder gebaart naar de tafel, terwijl ze zelf weer plaatsneemt. “Mam, het enige...
Deel 18: In het nauw
Saartje is gestopt met blaffen, maar haar achterlijfje gaat wild heen en weer alsof haar teckelbibs het kwispelen van haar staartje niet kan bijbenen. Ik hoor de achterdeur dichtslaan. De kleine goudbruine teckel springt een paar centimeter met haar voorpootjes van de...
Deel 17: De uitleg
En spreken heeft hij veel gedaan in zijn leven. Mijn vader is tot zijn zestigste in 2003 Directeur geweest van een middelgroot, maar zeer goedlopend opleidingsinstituut voor computer trainingen dat hij zelf heeft opgericht. Speciaal gericht op het geven van...
Deel 16: Back to the future
Ik leg mijn handen plat op de houten tafel. Het tafelblad voelt glad en koud aan. Dat is prettig, omdat de aanraking me als het ware ankert om volledig aanwezig te zijn in het hier en nu. Het is fijn om hier te zijn en ik besluit dat te delen met mijn ouders. “Weet je...
Deel 15: De waarheid op tafel
Ik krijg onmiddellijk een déja-vu als ik voor de tweede keer deze ochtend in mijn theekopje kijk op zoek naar een logische opbouw van het verhaal dat ik mijn moeder wil gaan vertellen. Ik roer in de thee met mijn lepeltje, hoewel ik er geen suiker in heb gedaan. Sinds...
Deel 14: Terug naar huis
Op het moment dat ik stapvoets de laatste straathoek op weg naar mijn voormalige huis nader, gaat mijn hartslag omhoog. Het idee dat ik mijn vertrouwde huis ga zien na bijna twintig jaar en dat ik mijn vijftien jaar jongere ouders mijn ongelooflijke verhaal moet gaan...
Deel 13: Beren en realiteit
“Eh…mam… zijn jullie gewoon thuis?” Ik weet dat het idioot klinkt om deze vraag te stellen, maar ik kom er niet onderuit. “Ja natuurlijk, lieverd. Je belt me nu toch thuis?” Hoewel haar lach liefdevol klinkt, kom ik er geen steek mee verder. “Ja, nou… ehm, ik dacht,...
Deel 12: Data
“Wie is daar?” Spreekt een onbekende mannenstem. “Ik ben het, Sylvia!” Ik probeer zelfverzekerd te klinken, maar de trilling in mijn stem laat mij weten dat ik daarin jammerlijk faal. “Niet weer”, denk ik. “Laat mijn ouders er alsjeblieft zijn. Niet weer net als bij...
Deel 11: De bel
Zodra ik weer in de omhulling zit van mijn eigen auto, moet ik mijn best doen om de paniek die om het hoekje van mijn bewustzijn loert niet weer toe te laten slaan. De opsluiting in de rust en stilte van mijn auto op deze windstille ochtend dreigt mijn brein voor de...
Deel 10: Oude, vertrouwde, blauwe ogen
“Ja.” Zeg ik. “Dat was het nou juist. Ik droomde dat jij dood was.” Ik kijk voorzichtig weg van mijn thee en sla mijn ogen sluiks naar hem op om te kijken wat hij van mijn antwoord vindt. Wander knikt alleen en gebaart me met zijn laatste stukje boterham met kaas in...
Deel 9: De toekomst
Als ik de wc uit kom, zie ik dat Wander zijn lange lichaam voorover gevouwen heeft staan aan het kleine aanrecht. “Ik dacht, je hebt vast trek. Ik maak even een ontbijtje voor ons.” Zegt Wander, met de punt van zijn mes wijzend naar twee bordjes met boterhammen met...
Copyright © 2015 – 2017 Tanja Ortmans. Alle rechten voorbehouden. Tenzij anders vermeld berusten alle rechten op informatie (tekst, beeld, geluid, video, etc) die u hier aantreft bij Tanja Ortmans.
Gehele of gedeeltelijke overname, plaatsing op andere sites, verveelvoudiging op welke andere wijze dan ook en/of commercieel gebruik van deze informatie is niet toegestaan, tenzij hiervoor uitdrukkelijk schriftelijke toestemming is verleend door Tanja Ortmans of tenzij aan de onderstaande voorwaarden wordt voldaan.
De webpagina’s waarop het verhaal ‘Tijd’ staat beschreven mogen uiteraard wel worden gedeeld met derden op de social media, via e-mail, Whatsapp of welke andere vorm dan ook, met dien verstande dat enkel de webpagina’s worden gedeeld en niet de erin vermeldde content.
Disclaimer: Elke overeenkomst met bestaande personen -in leven of overleden-, gebeurtenissen, plaatsen of entiteiten berust op louter toeval. Alle personages, gebeurtenissen, plaatsen en entiteiten zijn fictief en verhouden zich op geen enkele manier tot een werkelijkheid van bestaande personen -in leven of overleden-, gebeurtenissen, plaatsen of entiteiten.
Persoonlijke noot schrijfster: Hoewel de situatie van de hoofdpersoon Sylvia losjes is gebaseerd op het leven van de schrijfster en de schrijfster zelf ook gescheiden is en ooit een goede vriend heeft verloren bij een auto-ongeluk, wil zij hierbij uitdrukkelijk vermelden dat de personages van Jeroen (de ex-man van de hoofdpersoon Sylvia) , Sylvia’s overleden vriend Wander en Sylvia’s ouders Jan en Joke Lievegoedt op geen enkele wijze overeenkomsten vertonen, noch qua uiterlijk, noch qua karakter, noch qua relationele omgang, met de werkelijkheid. Hoewel de schrijfster bij het schrijven van dit verhaal uit haar eigen kennis en ervaring put, zijn de personages uit dit boek louter fictief en volledig ontsproten aan haar verbeelding.
De schrijfster streeft ernaar elke week een nieuw deel online te zetten. Elk deel wordt vers van de pers meteen online gezet zonder dat dit is geredigeerd. Mocht het verhaal ooit worden uitgebracht, dan is de kans aanwezig dat het verhaal op punten zal worden herzien na het redigeren, herschrijven en het aanbrengen van puntjes op de i.