Vroeger op school ging bij elke mondelinge overhoring of examen mijn brein op zwart. Ik kon dan alleen nog maar glimlachen of verdwaasd kijken, maar als je me naar mijn naam had gevraagd, had ik het niet geweten.
Ik had altijd last van een Black-out.
Leraren konden niet anders dan me een onvoldoende geven. Er kwam gewoonweg geen zinvol woord meer uit mijn mond. En nog steeds heb ik last van black-outs. Altijd als ik het gevoel heb dat ik op de één of andere manier moet presteren: POING, gaat het licht uit. En dat vond ik altijd een doodenge gedachte.
Ik weet dat ik niet de enige ben en dat de angst om een black-out te krijgen, veel mensen ervan weerhoudt om voor een groep te gaan staan. De angst om publiekelijk te spreken schijnt zelfs boven aan de lijst te staan, gevolgd op de angst om dood te gaan. Dat had ik ook en mijn angst om een black-out te krijgen zorgde ervoor dat ik helemaal niets meer durfde. Het feit dat mijn hersenen informatie iets anders ordenen dan het gemiddelde brein (omdat ik een beelddenker ben) maakt het ook nog lastiger. Jezelf uiten in begrijpelijke taal, terwijl zich in je hoofd een film afspeelt is op zijn zachtst gezegd ‘lastig’!
Omdat het me zo vaak overkwam, ook gedurende een aantal seconden en niet alleen met groepen mensen, maar ook in één-op-één contact, ben ik eens wat dieper gaan nadenken over wat een black-out nou eigenlijk is. Ik kwam er vervolgens achter dat er een diepere wijsheid en innerlijk kracht schuilt achter dit onaangename verschijnsel.
We denken tienduizenden gedachten per dag en op piekmomenten waarop je geacht wordt extra te presteren razen de gedachten in extra snelle vaart voorbij. Ik moet dan altijd denken aan het beeld van ons hoofd als snelkookpan, waarin de gedachten zich opstapelen en bijna als auto’s in de file dringen om ook gehoord, gezien, begrepen en geuit te worden. Ik zie dan de snelkookpan steeds verder toenemen in druk. In het Engels noemen ze zo’n pan een ‘high pressure cooker’, een apparaat waarin voedsel onder hoge druk wordt gekookt. Het beeld van gedachten die onder hoge druk je hoofd tot kookpunt brengen, laat me dan niet los.
En als het pan overkookt krijg je een meltdown….
En daar zitten we dan. In het donker. Zonder gedachten. En dan komt misschien juist de paniek. Ik ken deze paniek als “Ik weet het niet meer!!” Een gevoel van onwetendheid, van falen waarin ik als een dolle op zoek ging naar flarden van datgene wat ik ooit in mijn hoofd had. Dit kreeg ik dan natuurlijk nooit meer terug, zodat ik enkel nog hakkelend en falend als een hert die in de koplampen van een naderende auto staart mezelf kon neerzetten. Als we ons echter realiseren wát er dan is in het huidige moment van onwetendheid is, kunnen we wellicht het NIETS waarnemen, de gedachteloze, vredige ruimte tussen de gedachten. De gedachtenloosheid die Eckhart Tolle ‘aanwezigheid’ noemt. PRESENCE. En als je Eckhart Tolle ooit live of op video hebt gezien, kun je wellicht opmerken dat hij heel vaak stiltes laat vallen als hij spreekt. Eckhart gaat ook zonder voorbereiding het podium op en ziet dan vanzelf wel wat zich aandient aan wijsheid.
Ik vermoed dat hij zo vaak stil is, omdat juist in deze stiltes, de wijsheid zich aandient. Zijn wijsheid.
Ik denk persoonlijk dat een black-out eigenlijk het ultieme kado is van je Bewustzijn om je in te tunen op je innerlijke bron van wijsheid. Net als Eckhart dat doet. En dat je vanuit deze wijsheid nou juist precies datgene krijgt aangereikt wat je nodig hebt. En wat je toehoorders nodig hebben, zo je wilt.
Naast de black-out van het vergeten wat je wilde zeggen, de onwetendheid van het moment, heb ik ook nog andere black-outs meegemaakt. Wat als we momenten hebben in ons leven die duister aanvoelen? Dat het net is alsof we wegzakken in het niets, dat we ons depressief voelen, of bang. In paniek of eenzaam? Het is zwart, donker, leeg en er lijkt totale duisternis te zijn. Oneindige duisternis.
In een van mijn favoriete jeugdboeken”Het oneindige verhaal” van Michael Ende is dit thema heel mooi beeldend uitgewerkt. Er is ook een film over gemaakt: “The Neverending story”. Fantasia, het fantasievolle rijk van de Kleine Keizerin wordt verzwolgen door het Niets. Alleen mensenkind Sebastiaan kan Fantasia redden van het Niets. Als het Niets alles heeft verzwolgen en alleen de Kleine Keizerin en Sebastiaan over zijn in dit Niets, gebeurt er iets bijzonders. Sebastiaan vraagt wat hij in ’s hemelsnaam kan doen om Fantasia te redden van dit niets. En de Kleine Keizerin zegt dat het voldoende is om te starten met fantaseren. “Als jij nieuwe fantasieën bedenkt, creëer je daarmee het nieuwe Fantasia, Sebastiaan”.
Ik vermoed dat het exact zo is met onze black-outs. Ze zijn het niets. En in deze nietsheid is alles aanwezig. Al het potentieel. Vanuit dit Niets, deze duisternis, kan ALLES ontstaan.
Ookal denken we misschien soms dat we zijn aangekomen in de grootste duisternis, zodra we ons openen en tot rust komen in deze nietsheid, deze onwetendheid, deze zwarte diamant, ontvouwt zich het potentieel. Als we heel stil blijven zitten, staan we toe dat onze black-out een stralende diamant wordt.
Dit hoeft geen heel proces te zijn, maar vergt drie simpele stappen:
Stap 1: Arriveren in het NU
Mij helpt het altijd, wat er ook gebeurt en waar ik ook ben, om mezelf te herinneren aan het feit dat ik adem haal. Zo lang als ik leef, haal ik adem. Dat doe ik altijd precies in dit moment. Ons bewust worden van de ademhaling is de eerste stap waarin we aankomen in het nu.
Stap 2: Acceptatie
In dit moment is er niks aan de hand. Alles is precies zoals het moet zijn. Alleen ons vechten tegen het Nu, tegen wat er zich aandient in dit nu, zorgt voor pijn en lijden. Als we de situatie waarin we ons bevinden volledig accepteren precies zoals het is en niet in gevecht gaan tegen de realiteit, kunnen we ons ontspannen en open stellen voor wat komen gaat.
Stap 3: Vertrouwen
Als we in het nu zijn aangekomen en volledig accepteren dat het is zoals het is, kunnen we volledig in vertrouwen ons openstellen voor wat gaat komen. In dit geval accepteren we simpelweg dat we een black-out hebben. We kunnen erop vertrouwen dat dit het ultieme cadeau is van ons Bewustzijn op weg naar de oneindige bron van wijsheid. Vervolgens kunnen we onszelf totaal ontspannen, wetende dat we zijn aangekomen in de schatkist van ons Zijn. Met daarin allemaal stralende diamanten der wijsheid. Allemaal potentieel.
De volgende keer dat er zich een black-out aandient dan kunnen we denken:
ZWARTE DIAMANT!
Adem, accepteer, vertrouw en laat deze zwarte diamant transformeren in allemaal wijze diamanten. Allemaal stralend potentieel.
Want misschien weten WIJ het niet meer ten tijde van een black-out, ons Bewustzijn en de innerlijke wijsheid weet alles. Een uitnodiging om onszelf heerlijk weg te laten zakken in de zwarte diamant van onwetendheid en ons te laten inspireren door onze innerlijke wijsheid.
Tanja, 18 mei 2009 (geredigeerd op 20 april 2015)
Photo credits: Diamond by J Durham (Morguefile)
OEFENING MET ONZE ZWARTE DIAMANT: Wat een mooi en wijs verhaal Tanja. Ik denk dat heel wat examenkandidaten, die op dit moment zwoegend over hun examenvragen gebogen zitten, kampen met deze zwarte diamant, deze black out. Wat zouden zij ermee gebaat zijn om met deze zwarte diamant te oefenen, te weten hoe zij deze black out kunnen hanteren in het moment waarop zij deze ervaren en vervolgens hoe zij zich weer in alle rust en vertrouwen kunnen open stellen voor de antwoorden die willen komen. Sowieso een gewenst oefengebied voor ons allemaal met als ultieme doel het contact met onze eigen innerlijke wijsheid… onze vrijheid. Dank je voor deze boeiende en wijze stukjes… Ben je nog van plan om hier een cursus in te geven en/of persoonlijke begeleiding?
Dankjewel voor je reactie! Ik weet dat er veel mensen kampen met dit probleem. Het is ons hoofd die zo druk bezig is om alles te omvatten. Echter, veel is niet te omvatten. We hadden het daar vanmiddag over. Het ego wil alles begrijpen, maar is daarin net een stel tanden die zichzelf willen bijten. Het is simpelweg niet mogelijk. Ik ga sowieso Mindfulness en meditatie cursussen en lessen geven. Met mindfulness en meditatie leren we om dat kletsende ego tot rust te brengen, zodat we terug kunnen keren naar onze innerlijke wijsheid. Onze zwarte diamant. x