Ik heb heel vaak zin gehad om keihard te schreeuwen. Naar het bos te rijden, onder een paar bomen te gaan staan en te schreeuwen, zo hard als ik kon. Heb jij dat ook wel eens gehad? Zo veel ingehouden frustratie, verdriet, woede, vervelende ideeën over jezelf, anderen, de wereld. Ik heb ook wel eens zin gehad een honkbalknuppel te pakken en hier en daar wat hersens in te slaan. En toch ben ik een zeer liefdevol mens. Maar ongeacht onze mate van lievigheid, kennen we allemaal wel deze frustratie.
En ook ken ik maar al te goed het gevoel van vastzitten. En totale gevangenschap in een verder prima leven. Maar je voelt gewoon ergens dat je op de automatische piloot leeft, dat er meer in zit. Dat die passie die je ooit in je had is verschrompelt tot een waakvlammetje in plaats van die vurigheid die er ooit was. Ken je dat?
En dat hoofd vol gepieker dan? Midden in de nacht wakker worden en overvallen worden door een tornado van piekergedachten, ellendige gevoelens en ongemak? Alle nummertjes van je wekker of mobiel voorbij zien komen en je afvragen hoe je deze dag nou weer gaat doorkomen. Been there, done that voor jou waarschijnlijk.
En dat dat constante gevoel van falen. Niet goed genoeg zijn. Je schuldig voelen. Omdat je jezelf niet in duizend stukjes kan delen, niet op elk vlak perfect voldoen aan die absurde lat die je voor jezelf omhoog hebt gehouden. En ’s ochtends al omhoog kijken naar de hoogte van de lat en geen idee hebben hoe je vandaag aan je eigen standards moet voldoen.
Ja. Dan komt dat wel. Dat gevoel van keihard willen schreeuwen ….
Jong kind
Maar ook jij weet dat het ooit anders was. Dat we vroeger als kind blij waren. Vol passie en levensvreugde. Dat we de hort op gingen met onze vrienden en vriendinnen om hutten te bouwen. Dat je thuiskwam met modder op je broek en takjes in je haar en het kon je allemaal geen reet schelen. Dat je ruzie kreeg met je beste vriendin, riep dat ze stom was en de volgende dag haar weer hevig omarmde en winkjeltje ging spelen. Met de barbies. Geen seconde bleef je stil staan bij jullie onenigheid.
En als je als kind een lumineus idee kreeg, voerde je dat gewoon uit. Mijn klasgenootjes Dennis en Olaf hebben op de basisschool ooit een mierenoorlog uitgetekend op A-4tjes. Rode en Zwarte mieren met pen getekend Zo veel A4tjes achter elkaar. Wel honderd. En ze mochten ze op de grond leggen, van de ene kant naar de andere kant van de basisschool. Dat kon gewoon. Als kind zijn we nog zo volledig in de flow. We komen onbezorgd op aarde en we doen gewoon waar we zin in hebben en alles gaat ons ook zo moeiteloos af!
Moeten
Maar dan doet het Grote Moeten zijn intrede. We moeten stilzitten in de klas, luisteren naar volwassenen, ons huiswerk maken en goede cijfers halen, van alles doen om binnen de groep te vallen, kijken naar de programma’s op TV waar iedereen naar kijkt, en zo voort. Per dag komen er meer mitsen, maren, tenzij-en, hamers, bijtels en zagen bij.
Ik kan me nog herinneren dat ik vanaf me vijftiende uit alle macht die ik in me had heb geprobeerd te gaan roken. Al mijn leeftijdsgenootjes rookten en ik dreigde buiten de boot te vallen. En ik vond het zo vies! Maar een jaar later, op wilskracht, lukt het me. Tegen de tijd dat ik 24 was, rookte ik 40 shaggies per dag en moest ik al mijn wilskracht inzetten om weer te stoppen. Bij mijn elfde poging lukte het pas.
Huur, de hpotheek, brood op de plank, monden te voeden, bazen te plezieren, een goede echtgenoot/ moeder/ dochter/ buurvrouw/ vriendin zijn of fill in the blanks. En dan worden we ’s nachts dus wakker met klotsende oksels en visioenen van al die borden op al die stokjes die we in de lucht moeten houden en dan gaat er geen Klaas Vaak meer komen die nacht.
Van Bullshit naar Flow
Ondertussen zijn we echte experts geworden. Als ware professionals manouvreren we door ons leven trachtende het plaatje te handhaven wat naar ons idee nodig is om geliefd te zijn en te blijven. Om goed en waardevol te zijn. Slim en in balans. Aardig en behulpzaam. En ondertussen worden we gestresst, overspannen, ziek, oververmoeid en burned out.
En wat is de boosdoener? De aanstichter van al ons leed? Het stemmetje in osn hoofd, de papagaai op onze schouder die ons vertelt wat we allemaal wel niet moeten doen en laten? Dat is alle BULLSHITdie we geleerd hebben onszelf wijs te maken. Zo veel Bullshit dat het bijna een geheel en al automatisch proces is geworden. Als een geïnstalleerd computer virus in ons (onder)bewustzijn. Bullshit.exe.
Maar dat is wat het is dus. Bullshit. Een virus. Het staat tussen de Jij die wil schreeuwen en de Jij die een leven wil leiden zoals dat voor jou bedoelt is. In passie, flow, in vreugde en balans. Als dat blije, vreugdevolle kind dat je ooit was. De moeiteloosheid waarmee je je leven leidde. De onbezorgdheid waarmee je door de dag heen wandelde. Ooit begon je ermee. Met die Bullshit. Net zoals ik begon met roken en jij begon met je schuldig voelen, denken dat je niet goed genoeg bent, begon met drinken of te veel eten of weetikveelwat. We’ve been there. Done that. And went to the max. All the way. Als echte fokking professionals!
Ont-bullshitten
Gelukkig is er een oplossing. En die is niet eens zo moeilijk. Het is net zoals stoppen met roken. Het Bullshit.exe virus zit diep geprogrammeerd, maar is te de-programmeren. Het is te de-installeren. Dit ont-bullshitten is eigenlijk een soort resetten naar fabrieksinstellingen. Want het was ooit helemaal prima zoals het was. En zo was het goed. En je hebt vast heel veel waardevolle dingen geleerd die je wilt houden, maar het Bullshit-exe bestand, die mag er uit. Weg ermee.
En wat er dan overblijft is een leven zoals het helemaal goed is zoals het is. Met al zijn pieken en dalen, ebs en vloeds, zwart en wit, dik en dun, maar zonder Bullshit. Totale acceptatie van wat is. In balans. In flow, in passie, in vreugde.
Ont-Bullshitten bij de BullshitCoach™ is als een anti-virus programma. Het de-installeren van Bullshit.exe, zodat ons ware, authentieke Zelf weer tevoorschijn kan en mag komen. Haar licht mag schijnen, haar vreugde mag tonen en haar passie mag leven. En ik help je graag! Omdat het mijn passie is om mensen te helpen ont-bullshitten, doe ik het zelfs voor niets! Als jou dit wat lijkt, neem via onderstaande knop contact met me op, dan plannen we een sessie van een half uur. Je mag al je bullshit spuien. Is dat niet heerlijk?
De hele zomer heb ik me een keer per dag tegoed gedaan aan 1 liter ijs. Meestal voor lunch. Heel decadent zat ik dan in het zonnetje een hele bak ijs weg te werken. Banenenijs, chocoladeijs, rode vruchten ijs met stukjes gedroogde goji bes, kaneelijs met rozijntjes, romig ijs met stukjes noot en cocos, mango citroenijs met sinaasappel… het kon simpelweg niet op. En ook nu de herfst zijn intrede heeft gedaan maak ik nog steeds graag op zonnige dagen een ijsje klaar voor lunch. En omdat dit ijs helemaal gemaakt is van vruchten en geen dierlijke eiwitten en praktisch geen vet bevat, kun je ervan eten zoveel als je wilt. En nog afvallen ook! Graag deel ik een van de ijs-recepten. Dit ijsje van banaan en rode vruchten maakte ik afgelopen week!
Ingrediënten Bananenijs:
1,5 uitgeperste sinaasappel
3 Bevroren bananen (in stukjes ingevroren)
Paar stukjes bevroren mango
Mespuntje rauw vanille poeder
Ingrediënten Rode vruchtenijs:
1,5 uitgeperste sinaasappel
Handje bevroren aardbeien
Handje bevroren zwarte bessen
Handje bevroren frambozen
OF!! Flinke schep gemengde bevroren bosvruchten
2 eetlepels kokosbloesemsuiker of palmsuiker (dit is rauw, plantaardig en zeer laag in Glycemie, oftewel deze suikers worden langzaam in het bloed opgenomen
Bereiding:
Bereid eerst het bananenijs en daarna de rode vruchten in een High Speed Blender met ijsfunctie. Daartoe doe je een scheut versgeperste j’us d’orange in de blender en daarop het fruit. Tijdens het blenden in het handig als je een speciale stamper hebt bij je blender waarmee je de vruchten kan aanstampen.
Doe de verschillende kleuren ijs boven elkaar in een groot glas of klein vaasje en garneer met stukjes noot (ik heb hier stukjes walnoot gebruikt), verse besjes en maak af met een blaadje munt.
Je kunt natuurlijk naar hartenlust variëren met diverse ingrediënten. In plaats van sinaasappelsap kun je ook notenmelk of kokosmelk gebruiken. Een eetlepel cashew- of amandelpasta is ook zalig in het ijs. Zo krijg je meer vet binnen en kun je het ijs als avondeten gebruiken. Why not? 🙂 Toevoegen van notenmelk, kokosmelk of notenpasta is heerlijk en het geeft je ijs een iets romigere smaak. Hoewel ik eerlijk moet zeggen dat ik bananenijs an sich al super romig en verrukkelijk vind!
We worden in de media doodgegooid met perfectie, geplamuurd door make-up, belichting en Photoshop. Hele lichamen worden ten behoeve van het showen van de nieuwste modecollectie uit de computer getoverd, zo erkende H& M onlangs. De Kardashians met hun onnatuurlijke wenkbrauwen en opgepompte achterwerken maken een karikatuur van zichzelf en de rest van de westerse vrouwelijke wereldbevolking volgt in hun poging deze excesses te evenaren. Van meisjes en vrouwen wordt verwacht (of ze verwachten van zichzelf) dat ze vlekkeloos door het leven gaan.
Ik wil zelf geen rupsbanden als wenkbrauwen en ik ben van nature al gezegend met een Kardashian bips, maar voorderest laat de heersende schoonheidsmoraal waar meisjes en vrouwen aan worden blootgesteld mij niet onberoerd. Ja ik ben ijdel. En ik heb slechte dagen waarop ik denk: “Ik zie d’r niet uit”. Maar juist doordat ik mij zo bewust ben van al mijn gedachten en onzekerheden rondom het uiterlijk vertoon, ben ik er extra op gebrandt de nieuwe lichting meiden te behoeden voor de idioterie die over ons vrouwen wordt heengestort.
Seksualisering
Ik zie de keiharde seksualisering van vrouwen en de belachelijke beauty standards van ons Westen als een verborgen vorm van onderdrukking van vrouwen. Wij worden stelselmatig klein gehouden en weg van ons stralende zijn. Wij zijn meer dan een uiterlijk. Zo veel meer. Het jonge meisje in de video hieronder snap dit volkomen. Ik was totaal blown away door haar snoeischerpe analyse van iets simpels als de verschillen in opdruk van T-shirts door jongens en meisjes. Dat heeft zij als 8-jarige al heel goed in de gaten.
Maar wie zit er dan? Wie is daar? Welke prachtige, stralende, authentieke Godin zit er verstopt in ons vrouwen wiens gedachten over onze zogenaamde imperfecties overuren draaien? Wie komt daar tevoorschijn als we stoppen met piekeren en malen over wie we wensen te zijn en gaan kijken naar wie we nu al zijn? Tot tranen toe geroerd was ik door deze TEDX talk van Caroline McHugh. Op zeer treffende wijze legt zij uit de kunst uit van het jezelf zijn.
Succes en jezelf zijn
Alle succesvolle mensen hebben een ding ontdekt over zichzelf, weet Caroline, nadat ze jarenlang zeer succesvolle zakenmensen heeft gecoacht. Hun geheim is dat ze de unieke gave die ze hebben meegekregen toen ze reïncarneerden in dit leven inzetten om hun doelen te behalen. Deze gave bepaalt niet wat voor werk ze doen, maar hoe ze hun werk doen. Uiteindelijk is onze enige taak op aarde om onszelf te zijn. Zo goed mogelijk. Wat ik persoonlijk van andere succesvolle sprekers leerde was dat het daarnaast zeer belangrijk is om onze unieke gave te delen met anderen. En dat daarin ons succes schuilt als mens.
Caroline vraagt ons in de video een zeer persoonlijke vraag te beantwoorden.
Wie denk jij dat je bent?
Is het zijn van ‘gewoon’ onszelf niet heel erg makkelijk? Of is het juist lastig om erachter te komen wie wij werkelijk zijn? Ik wil je heel hartelijk uitnodigen deze inspirerende speech te kijken van dit unieke persoon. Ik wens voor jou dat je net zo geïnspireerd zal zijn als ik om al al die idiote en onware ideeën die je over jezelf hebt te laten vallen en te omarmen wie jij werkelijk bent. Jij bent uniek!
In mijn praktijk werk ik als Coach en Integratief Psychotherapeut met mensen die zichzelf kwijt zijn. Die vergeten zijn wie zij ook alweer werkelijk zijn en waarom ze op aarde zijn gekomen. Ik help ze zichzelf weer terugvinden en in hun kracht te gaan staan. Heb je na het lezen van dit blog ook behoefte aan een gesprek, schroom dan niet om mij te bellen. Een eerste intake sessie is altijd gratis! Mijn telefoonnummer is 06 – 28231063.
He was a tiny, fluffy baby chicken not more than a day old, almost trampled to death by a goat, picked on by all the chicken and abandoned by his mother. It escaped through the fence and my kids found him. We took care of the very tiny but lively bird, gave him some water and a nice worm and decided to put him back with the chickens and the goat one hour later. That was a mistake. While I was inside the animal area and my children stayed on the other side of the fence, I put the yellow baby gently back with the chickens. And they went berserk on the poor little thing. So before I could do one thing, the baby chicken ran like crazy towards the fence and jumped RIGHT through the fence in the open hands of my oldest son. We guessed the tiny 22 gram bird knew exactly where he wanted to be and where he was going to be safe!
We took him home and he has been thriving, eating, drinking, pooping and growing ever since. Since we also have kittens who are just one week older that him, it’s one crazy baby zoo at our place right now. We called the chicken ‘Peep Nugget’ and the little one already thinks he is a cat. He eats cat food, plays like a cat, jumps and runs around the house with the other kittens, plays with cat toys and sleeps with the kittens and mother cat. It simply is adorable. In this video he shows some of his tricks 🙂
De wijze waarop meisjes en vrouwen in onze westerse maatschappij klein worden gehouden en geleerd wordt dat ze minderwaardig zijn, is zo onbeschrijflijk subtiel en onzichtbaar dat het geen mens opvalt. Ik wist van niks als jongvolwassen studente begin negentiger jaren. Maar daar zou snel verandering in komen.
In 1992 zat ik in het propedeuse jaar van de studie Maatschappelijk Werk en Dienstverlening aan de Karthuizer academie (Hogeschool van Amsterdam), hartje Jordaan. Ik was 19 jaar en vond de hele feminisme beweging maar idioot. Dolle mina’s, vrouwen in tuinbroeken, verbrande bh’s, ik hoefde er op geen enkele wijze mee geassocieerd worden. Toen ik hoorde dat ik een verplicht college vrouwenstudies moest bijwonen, wilde ik niet gaan. En hier schiet ik tijdens het schrijven vol van mijn onwetendheid van toen. Het maakt me verdrietig to this day, dat ik toen zo onwetend was van de krachten en machten die aan het werk zijn om ons vrouwen en onze dochters klein te houden.
Niet alleen in de delen in de wereld waar vrouwen openlijk worden gediscrimineerd, maar ook vooral in de westerse landen, waar vrouwenvoetbal een achteraf plaatsje krijgt, waar vrouwen die een tennistoernooi winnen minder geld en kleinere bekers krijgen als mannen, waar in films de hoofdrollen nog altijd voornamelijk zijn weggelegd voor mannen en waar de vrouw enkel de rol als lieftallige love-interest krijgt toebedeeld (Ook in tekenfilms en animaties), waar vrouwen minder verdienen en lagere posities bekleden, waar vrouwen als object behandeld worden in reclames. Waar het al start in sprookjes, waar vader de koning oppermachtig is en de zielige prinses alleen gered kan worden door een moedige ridder (Hoezo kunnen vrouwen zichzelf niet redden en moedig zijn???) Kortom, waar vrouwen en meisjes hun hele leven de boodschap krijgen (openlijk of verborgen) dat ze zwak, niet mooi genoeg en minder waard zijn.
Op die ochtend in 1992 veranderde mijn leven compleet. Van feministenhater ging ik vanaf dat moment door het leven als feministe, vastbesloten om mijn steentje bij te dragen als het gaat om vrouwenrechten en dat doe ik al 23 jaar op mijn eigen manier, bijvoorbeeld in de opvoeding van mijn drie zoons en dochter.
Gelukkig is er een broodnodige tegenbeweging gaande. Na Dove (het merk voor lichamelijke producten, zoals zeep en bodylotions) die een langlopende campagne heeft voor positief lichaamsbewustzijn voor vrouwen, doet nu Always (hygiëne producten voor vrouwen) een geweldige duit in het zakje. Met hun campagne #likeagirl (Als een meisje) willen ze er toe bijdragen dat jonge meiden zichzelf blijven waarderen en zich niet van de wijs laten brengen door alle subliminale boodschappen van onderwaardering waar jonge meiden en vrouwen mee te maken krijgen.
Deze video schokte me door de eerlijkheid van de antwoorden en door de realisatie dat we hier nog steeds te kampen hebben met een heel groot probleem.
“You puntjepuntjepuntje like a girl, betekent in het Engels dat je iets doet als een meisje. Dat is per definitie negatief. ‘You hit like a girl‘, oftewel ‘Je hebt helemaal geen kracht’. Of ‘You run like a girl‘, Je kunt totaal niet goed hardlopen’. Als je iets als een meisje doet, bak je er niets van. het is een vaak gebruikte opmerking, vooral in de Engelse taal. Always vindt dit net zo schokkend als ik en springt hier geweldig op in met deze campagne.
Jim Carrey is één van mijn helden en video’s van deze bijzondere komiek zul je vaker tegen komen op deze website. Jaren geleden zag hij het licht en ontdekte hij dat hij groter was. Groter dan wie hij was, wat hij zei, groter dan wie en wat dan ook. Op dat moment realiseerde hij zich dat hij geen mens was met een zieltje, maar een ziel, oneindig groot, deel uitmakend van het grotere geheel. Gebruik makend van zijn lichaam om tot uiting te komen in deze wereld.
In 2014 gaf hij een zeer inspirerende speech op de Maharishi University of Management Graduation. Een aantal lessen hieruit, kun je vandaag bekijken in deze aflevering van Inspirerende Video’s.
