Ik heb heel vaak zin gehad om keihard te schreeuwen. Naar het bos te rijden, onder een paar bomen te gaan staan en te schreeuwen, zo hard als ik kon. Heb jij dat ook wel eens gehad? Zo veel ingehouden frustratie, verdriet, woede, vervelende ideeën over jezelf, anderen, de wereld. Ik heb ook wel eens zin gehad een honkbalknuppel te pakken en hier en daar wat hersens in te slaan. En toch ben ik een zeer liefdevol mens. Maar ongeacht onze mate van lievigheid, kennen we allemaal wel deze frustratie.
En ook ken ik maar al te goed het gevoel van vastzitten. En totale gevangenschap in een verder prima leven. Maar je voelt gewoon ergens dat je op de automatische piloot leeft, dat er meer in zit. Dat die passie die je ooit in je had is verschrompelt tot een waakvlammetje in plaats van die vurigheid die er ooit was. Ken je dat?
En dat hoofd vol gepieker dan? Midden in de nacht wakker worden en overvallen worden door een tornado van piekergedachten, ellendige gevoelens en ongemak? Alle nummertjes van je wekker of mobiel voorbij zien komen en je afvragen hoe je deze dag nou weer gaat doorkomen. Been there, done that voor jou waarschijnlijk.
En dat dat constante gevoel van falen. Niet goed genoeg zijn. Je schuldig voelen. Omdat je jezelf niet in duizend stukjes kan delen, niet op elk vlak perfect voldoen aan die absurde lat die je voor jezelf omhoog hebt gehouden. En ’s ochtends al omhoog kijken naar de hoogte van de lat en geen idee hebben hoe je vandaag aan je eigen standards moet voldoen.
Ja. Dan komt dat wel. Dat gevoel van keihard willen schreeuwen ….
Jong kind
Maar ook jij weet dat het ooit anders was. Dat we vroeger als kind blij waren. Vol passie en levensvreugde. Dat we de hort op gingen met onze vrienden en vriendinnen om hutten te bouwen. Dat je thuiskwam met modder op je broek en takjes in je haar en het kon je allemaal geen reet schelen. Dat je ruzie kreeg met je beste vriendin, riep dat ze stom was en de volgende dag haar weer hevig omarmde en winkjeltje ging spelen. Met de barbies. Geen seconde bleef je stil staan bij jullie onenigheid.
En als je als kind een lumineus idee kreeg, voerde je dat gewoon uit. Mijn klasgenootjes Dennis en Olaf hebben op de basisschool ooit een mierenoorlog uitgetekend op A-4tjes. Rode en Zwarte mieren met pen getekend Zo veel A4tjes achter elkaar. Wel honderd. En ze mochten ze op de grond leggen, van de ene kant naar de andere kant van de basisschool. Dat kon gewoon. Als kind zijn we nog zo volledig in de flow. We komen onbezorgd op aarde en we doen gewoon waar we zin in hebben en alles gaat ons ook zo moeiteloos af!
Moeten
Maar dan doet het Grote Moeten zijn intrede. We moeten stilzitten in de klas, luisteren naar volwassenen, ons huiswerk maken en goede cijfers halen, van alles doen om binnen de groep te vallen, kijken naar de programma’s op TV waar iedereen naar kijkt, en zo voort. Per dag komen er meer mitsen, maren, tenzij-en, hamers, bijtels en zagen bij.
Ik kan me nog herinneren dat ik vanaf me vijftiende uit alle macht die ik in me had heb geprobeerd te gaan roken. Al mijn leeftijdsgenootjes rookten en ik dreigde buiten de boot te vallen. En ik vond het zo vies! Maar een jaar later, op wilskracht, lukt het me. Tegen de tijd dat ik 24 was, rookte ik 40 shaggies per dag en moest ik al mijn wilskracht inzetten om weer te stoppen. Bij mijn elfde poging lukte het pas.
Huur, de hpotheek, brood op de plank, monden te voeden, bazen te plezieren, een goede echtgenoot/ moeder/ dochter/ buurvrouw/ vriendin zijn of fill in the blanks. En dan worden we ’s nachts dus wakker met klotsende oksels en visioenen van al die borden op al die stokjes die we in de lucht moeten houden en dan gaat er geen Klaas Vaak meer komen die nacht.
Van Bullshit naar Flow
Ondertussen zijn we echte experts geworden. Als ware professionals manouvreren we door ons leven trachtende het plaatje te handhaven wat naar ons idee nodig is om geliefd te zijn en te blijven. Om goed en waardevol te zijn. Slim en in balans. Aardig en behulpzaam. En ondertussen worden we gestresst, overspannen, ziek, oververmoeid en burned out.
En wat is de boosdoener? De aanstichter van al ons leed? Het stemmetje in osn hoofd, de papagaai op onze schouder die ons vertelt wat we allemaal wel niet moeten doen en laten? Dat is alle BULLSHITdie we geleerd hebben onszelf wijs te maken. Zo veel Bullshit dat het bijna een geheel en al automatisch proces is geworden. Als een geïnstalleerd computer virus in ons (onder)bewustzijn. Bullshit.exe.
Maar dat is wat het is dus. Bullshit. Een virus. Het staat tussen de Jij die wil schreeuwen en de Jij die een leven wil leiden zoals dat voor jou bedoelt is. In passie, flow, in vreugde en balans. Als dat blije, vreugdevolle kind dat je ooit was. De moeiteloosheid waarmee je je leven leidde. De onbezorgdheid waarmee je door de dag heen wandelde. Ooit begon je ermee. Met die Bullshit. Net zoals ik begon met roken en jij begon met je schuldig voelen, denken dat je niet goed genoeg bent, begon met drinken of te veel eten of weetikveelwat. We’ve been there. Done that. And went to the max. All the way. Als echte fokking professionals!
Ont-bullshitten
Gelukkig is er een oplossing. En die is niet eens zo moeilijk. Het is net zoals stoppen met roken. Het Bullshit.exe virus zit diep geprogrammeerd, maar is te de-programmeren. Het is te de-installeren. Dit ont-bullshitten is eigenlijk een soort resetten naar fabrieksinstellingen. Want het was ooit helemaal prima zoals het was. En zo was het goed. En je hebt vast heel veel waardevolle dingen geleerd die je wilt houden, maar het Bullshit-exe bestand, die mag er uit. Weg ermee.
En wat er dan overblijft is een leven zoals het helemaal goed is zoals het is. Met al zijn pieken en dalen, ebs en vloeds, zwart en wit, dik en dun, maar zonder Bullshit. Totale acceptatie van wat is. In balans. In flow, in passie, in vreugde.
Ont-Bullshitten bij de BullshitCoach™ is als een anti-virus programma. Het de-installeren van Bullshit.exe, zodat ons ware, authentieke Zelf weer tevoorschijn kan en mag komen. Haar licht mag schijnen, haar vreugde mag tonen en haar passie mag leven. En ik help je graag! Omdat het mijn passie is om mensen te helpen ont-bullshitten, doe ik het zelfs voor niets! Als jou dit wat lijkt, neem via onderstaande knop contact met me op, dan plannen we een sessie van een half uur. Je mag al je bullshit spuien. Is dat niet heerlijk?
Ergens voelt het raar om me bezig te houden met het ontbullshitten van de westerse mens. Er is immers in de wereld zo veel échte Bullshit gaande. Misschien schaam ik me ook wel een beetje. Wanneer is het gerechtvaardigd om van een ‘echt’ probleem te spreken? Van bullshit waar je je niet voor hoeft te schamen. Wanneer is het erg genoeg?
En toch. We kunnen alles wel stuk relativeren, maar de bottom line blijft dat we met z’n allen ons regelmatig maar wat kl*te voelen. En dan hebben we ogenschijnlijk alles wat ons hartje begeert. Een (mooi en standvastig, aardbevingsproof) dak boven ons hoofd, (meeeer dan genoeg) voedsel in de koelkast, relatieve gezondheid, iets vam eem computer, mobiel, stromend water, warm en koud… en het zou zo maar kunnen dat je daarnaast net als ik ook nog gezegend bent met een stapeltje kinderen en een geweldige relatie. En heb je dan ook nog een auto en een fiets? Kind, wat heb je te klagen…
En daar ligt hem de kosmische grap ter grootte van een dinosaurus. Al die externe bullshit maakt ons niet gelukkig. Het is allemaal slechts uiterlijke schijn. Daar kwam ik een paar jaar na mijn scheiding hardhandig achter. Hoe dat kwam? Ik zal het je vertellen.
Vanaf mijn vroegste jeugd las ik alle sprookjes die ik maar kon vinden. En voordat ik kon lezen las mijn moeder me deze voor. En ik wist het. Honderd procent zeker. Het echte ultieme geluk zou ik pas vinden als ik …. mijn sprookjesprins zou vinden. Mijn soulmate, mijn prins op het witte paard in wiens armen ik mij als beeldige Assepoester kon laten vallen en nog lang en gelukkig zou leven. Tot de dood ons zou scheiden.
Nou een prins kwam er. En die scheiding ook. Nadat ik er in zes jaar tijd vier kids had uitgepoept. Ons huwelijk stierf een trage, pijnlijke dood, vele jaren voordat we ook daadwerkelijk uit elkaar gingen. We waren veertien jaar samen geweest. Waarvan de laatste jaren dus op sterven na dood. En daarna wist ik het helemaal zeker. Ik had gewoon mijn echte zielenmaatje, mijn ware soulmate nog niet echt ontmoet.
Ik ging op een ware kruistocht. De inkt op de scheidingspapieren was nog niet eens droog en ik was al aan het daten. Ik MOEST en ZOU mijn soulmate vinden. En toen tijdens een date in de zomer van 2011, versierde Michel mij onder de kont van … mijn date vandaan. Ik werd verliefd en bleef verliefd en toen wist ik het helemaal zeker. Ik was nu gelukkig. Ultiem gelukkig. En zou dat voor de rest van mijn leven blijven.
Helaas pindakaas. Ook dit heftige gevoel van geluk bleek maar tijdelijk te zijn. Zoals elke gevoel van geluk slechts van voorbijgaande aard is. Overdonderend in zijn vegankelijkheid. Ik ben nog nooit zo hard gevallen. Van mijn roze wolk. Denkende dat het geluk echt van buiten kon komen. En toch blijft ons ego stug denken (wat zeg ik, ons ego is er STELLIG VAN OVERTUIGD!!!) dat dat geluk echt wel zal komen ALS puntje puntje puntje. Vul zelf maar in.
Kale, bleke, pijnlijke realiteit is dat het Grote Geluk er misschien wel even kan zijn, maar dat het nooit blijvend is. Jim Carrey vertelde het al. Hij maakte een stetement zo hartgrondig dat er een rilling langs mijn ruggengraat liep toen ik het zag op YouTube. “Ik zou willen dat iedereen zo rijk, succesvol en beroemd kon zijn als ik. Dan zouden ze weten dat het allemaal niet gelukkig maakt!” Dat zei hij. En te oordelen naar alle rijke, succesvolle en bekende mensen (met ook leuke kinderen en ook toffe relaties) die er een eind aan maken. had Jim hierin helemaal gelijk.
We willen zo graag gelukkig zijn. En we zijn en blijven ervan overtuigd dat dat Grote Geluk ons gebracht gaat worden door het verkrijgen van alle dingen waar we zo heftig naar verlangen. Wat dat dan ook moge zijn. Maar het is niet zo. Het is een leugen. Een val van ons ego waar we steeds weer intuinen. Ookal WETEN we echt wel beter.
En vlak voordat ik aan dit stuk begon, zat ik dus op Facebook te scrollen langs alle ellende in de wereld. Dierenleed, Oorlogen, Vluchtelingen, Mishandelde kinderen. En ik denk: Tan, waar begin je aan? Hoe haal je het in je hoofd om onze Westerse-vrouwtjes-Bullshit op te willen lossen, terwijl er wel belangrijkere Bullshit, ECHTE Bullshit is in de wereld?
En ik zeg NEE. Want nee het is JUIST het idee in ons hoofd dat we niet mogen dit, wel moeten dat, zouden moeten zus wellicht kunnen zo, dat maakt dat we niet gelukkig kunnen zijn. F*ck it all en dump die shit. We moeten zo veel van onszelf. Want stel je voor dat we niet voldoen aan die torenhoge lat die we voor onszelf hebben neergelegd. Een hoogstokspringer zou er slapeloze nachten van krijgen. Serieus! Badend in het zweet zou het schaap wakker schrikken bij het idee aan die enorme hoogte van de lat die wij neerleggen.
Dus JA. Ook ONZE Bullshit mag er zijn. Mag boven tafel komen en geuit. Onze Bullshit mag gedeeld worden en we mogen lachen, huilen, schreeuwen en brullen. Omdat iedereen zijn eigen Bullshit heeft, in welke mate dan ook. Bullshit is Bullshit. Het is simpelweg shit die we niet meer nodig hebben, maar waar we wel aan vasthouden. Omdat het veilig voelt? Of omdat we niet anders weten? Wie zal het zeggen. Feit is dat we ons niet schuldig hoeven voelen. Wat er over blijft is rust. En zen. Heerlijk. Genieten.
Just before turning 44 years old next week, I decided to do a 100 day juice fast, because I feel I need a complete mental en physical reset at this point in my life.
I have been on and off the raw vegan diet since august 2012 and I have been juicing regularly since 2013. In 2014 I did a couple of juice fasts, the longest being 2 weeks.
I am both scared shitless and super-duper excited to go on this journey. It is not a challenge and it is not for weight loss primarily, it’s a sacred journey to be a healthier, happier human being who is more in touch with herself. Eventually this journey is about freedom!
If you want to follow my journey (or join me), you can subscribe to my YouTube channel, if you enjoyed the video, please click like. And if you have any questions, please let me know in the comments section of the video and I’ll answer them.
In april 2016 las ik een blog (And then, life happens) van een jong tienermeisje (brightsmilesinthedark) die mij in mijn hart taakte. Ze was op school gepest en zag het niet meer zitten. Ik reageerde op haar blogpost en kreeg ook een reactie van haar. Inmiddels is haar wordpress blog van Internet verdwenen en ik weet ook niet hoe het met haar is afgleopen. Maar voor iedereen die ooit gepest is geweest, die het ooit niet meer zag zitten, wil ik je graag laten weten wat ik haar schreef.
Hoi dapper meisje, je kent me niet. Je had mijn dochter kunnen zijn en ik jouw moeder. Ik heb ook kindjes. Ik ben zo blij dat jouw vader achter je staat. Maar ik vind het verschrikkelijk dat jij gepest wordt. Ik heb dat ook meegemaakt. Uiteindelijk heb ik als volwassene geleerd dat ik mijn lichaam niet ben. Dat ik mijn gedachten niet ben. En ook mijn emoties niet. Dat ik veel meer ben, nog voorbij dit alles. En dat jij dit ook bent. Een prachtig, krachtig, stralend wezen ben jij. Die hier op aarde is gekomen met een doel. Verstopt in een mensenlijf, wat af en toe lastig is. Juist omdat we vergeten wie we werkelijk zijn; dat stralende wezen dat zichzelf slechts wil uitdrukken via dat mens zijn. En dat mens die we zijn heeft al die gedachten en emoties. En dat stralende wezen identificeert zich op een gegeven moment met dat mens zijn. En dan begint lijden. En willen we verandering. Ontsnappen uit het lijden. Wat mij heeft geholpen is de identificatie loslaten met alles wat ik denk te zijn, te moeten zijn, met mijn lichaam, mijn gedachten en emoties. Mediteren heeft me geholpen. Mindfulness en leraren als Byron Katie, Eckhart Tolle, Gangaji, on deze video legt ze uit wat ik bedoel ( https://m.youtube.com/watch?v=kUtH0DDJorM), , maar jonge mensen zoals Bentinho Massaro hebben zo veel wijsheid te delen. Ik heb daar veel aan gehad. Zoek hem ook eens op op YouTube, als wat ik schrijf je aanspreekt. En ook. Zou je niets kijken en alleen mijn woorden lezen, laat me je dan nogmaals vertellen hoe mooi en eindeloos stralend en prachtig je bent. Van binnen en van buiten. Als mens, als ziel. En ik hoop dat je dat weet. Weet je, en ook de pestkoppen met hun domme gedrag zijn zulke stralende wezens. En ook zij zijn totaal vergeten wie ze werkelijk zijn. Maar ik hoop dat iig jij het je herinnert. Zodat jij een baken van licht kunt zijn voor al die mensen die vergeten zijn wie ze werkelijk zijn. De wereld heeft jonge mensen nodig zoals jij die hun stem kunnen en durven te laten horen en die welbespraakt genoeg zijn om gehoord te worden. Ik hoop dat je je blog voort zet en zo een baken van troost, hoop en licht kunt zijn. Ook voor al jouw leeftijdgenoten die in hetzelfde schuitje zitten. You are not alone! Heel veel liefs van een medemens. Xxx
Ze reageerde als volgt:
Wauw! Dit is zo’n geweldige reactie! Ik kan eigenlijk niets anders zeggen dan dat ik het er volledig mee eens ben: alle mensen zijn inderdaad die stralende wezens. Sommigen zijn het gewoon vergeten. Geweldig om dit te lezen. Super bedankt!
Ik wens iedereen die ooit met pesten en treiteren te maken heeft gehad of nu daarmee te maken heeft heel veel liefs. Zoek hulp en blijf in contact met je familie. YOU ARE LOVED!
We worden in de media doodgegooid met perfectie, geplamuurd door make-up, belichting en Photoshop. Hele lichamen worden ten behoeve van het showen van de nieuwste modecollectie uit de computer getoverd, zo erkende H& M onlangs. De Kardashians met hun onnatuurlijke wenkbrauwen en opgepompte achterwerken maken een karikatuur van zichzelf en de rest van de westerse vrouwelijke wereldbevolking volgt in hun poging deze excesses te evenaren. Van meisjes en vrouwen wordt verwacht (of ze verwachten van zichzelf) dat ze vlekkeloos door het leven gaan.
Ik wil zelf geen rupsbanden als wenkbrauwen en ik ben van nature al gezegend met een Kardashian bips, maar voorderest laat de heersende schoonheidsmoraal waar meisjes en vrouwen aan worden blootgesteld mij niet onberoerd. Ja ik ben ijdel. En ik heb slechte dagen waarop ik denk: “Ik zie d’r niet uit”. Maar juist doordat ik mij zo bewust ben van al mijn gedachten en onzekerheden rondom het uiterlijk vertoon, ben ik er extra op gebrandt de nieuwe lichting meiden te behoeden voor de idioterie die over ons vrouwen wordt heengestort.
Seksualisering
Ik zie de keiharde seksualisering van vrouwen en de belachelijke beauty standards van ons Westen als een verborgen vorm van onderdrukking van vrouwen. Wij worden stelselmatig klein gehouden en weg van ons stralende zijn. Wij zijn meer dan een uiterlijk. Zo veel meer. Het jonge meisje in de video hieronder snap dit volkomen. Ik was totaal blown away door haar snoeischerpe analyse van iets simpels als de verschillen in opdruk van T-shirts door jongens en meisjes. Dat heeft zij als 8-jarige al heel goed in de gaten.
Maar wie zit er dan? Wie is daar? Welke prachtige, stralende, authentieke Godin zit er verstopt in ons vrouwen wiens gedachten over onze zogenaamde imperfecties overuren draaien? Wie komt daar tevoorschijn als we stoppen met piekeren en malen over wie we wensen te zijn en gaan kijken naar wie we nu al zijn? Tot tranen toe geroerd was ik door deze TEDX talk van Caroline McHugh. Op zeer treffende wijze legt zij uit de kunst uit van het jezelf zijn.
Succes en jezelf zijn
Alle succesvolle mensen hebben een ding ontdekt over zichzelf, weet Caroline, nadat ze jarenlang zeer succesvolle zakenmensen heeft gecoacht. Hun geheim is dat ze de unieke gave die ze hebben meegekregen toen ze reïncarneerden in dit leven inzetten om hun doelen te behalen. Deze gave bepaalt niet wat voor werk ze doen, maar hoe ze hun werk doen. Uiteindelijk is onze enige taak op aarde om onszelf te zijn. Zo goed mogelijk. Wat ik persoonlijk van andere succesvolle sprekers leerde was dat het daarnaast zeer belangrijk is om onze unieke gave te delen met anderen. En dat daarin ons succes schuilt als mens.
Caroline vraagt ons in de video een zeer persoonlijke vraag te beantwoorden.
Wie denk jij dat je bent?
Is het zijn van ‘gewoon’ onszelf niet heel erg makkelijk? Of is het juist lastig om erachter te komen wie wij werkelijk zijn? Ik wil je heel hartelijk uitnodigen deze inspirerende speech te kijken van dit unieke persoon. Ik wens voor jou dat je net zo geïnspireerd zal zijn als ik om al al die idiote en onware ideeën die je over jezelf hebt te laten vallen en te omarmen wie jij werkelijk bent. Jij bent uniek!
In mijn praktijk werk ik als Coach en Integratief Psychotherapeut met mensen die zichzelf kwijt zijn. Die vergeten zijn wie zij ook alweer werkelijk zijn en waarom ze op aarde zijn gekomen. Ik help ze zichzelf weer terugvinden en in hun kracht te gaan staan. Heb je na het lezen van dit blog ook behoefte aan een gesprek, schroom dan niet om mij te bellen. Een eerste intake sessie is altijd gratis! Mijn telefoonnummer is 06 – 28231063.
Wil je alsjeblieft even zitten zonder iets. Gewoon jij alleen. We willen dat je je realiseert dat jij dit niet bent. Je denkt dat je leven geen zin meer heeft, dat het alleen nog maar zwart is en dat je geen uitweg hebt. Maar jij bent niet echt. Dat wat jij als jij bestempelt is niet echt. Het is een illusie. Jij bestaat alleen in jouw eigen hoofd. Al jouw problemen bestaan alleen maar in jouw hoofd dat al die gedachten denkt te denken. Het is niet van jou. Ze zijn niet van jou, al die gedachten, maar trekken langs jou.
Weet alsjeblieft dat het allemaal niet echt is. Wie jij echt bent is die grote kracht, die eindeloosheid. Nu je zo volkomen ontredderd bent, kun je niet zien wie je bent. Je bevindt je nu in een tijdloosheid, een ruimteloosheid waarin je afgescheidenheid ervaart. Waarin je een rol speelt. Het toneelstuk van jouw leven. En dat dit zo nu zo zou lopen had je even niet gedacht. Het ging allemaal zo goed. Dacht je. Want dat is wat jouw personage wil: dat het goed loopt. Dat alles loopt zoals gepland. De personage in tijd en ruimte op deze wereld, in deze dimensie wil controle hebben. De dingen moeten zo lopen als jij wilt. Jouw hoofd denkt een plaatje. En jouw leven, jij zelf, jouw omgeving moet aan dit plaatje voldoen. Zo niet… dan is het niet goed. En het plaatje klopt nu even van geen kant. Alsof iemand een steen heeft gegooid door de ruit waarop jouw plaatje stond geprojecteerd. Ineens lagen er alleen maar scherven van wat ooit het perfecte plaatje van jouw leven was. Alles ging zoals het moest. Het plaatje was goed. En nu ligt het aan scherven aan jouw voeten omdat het lot er een steen door heeft gegooid. We willen je laten weten dat de scherven en het plaatje een ding met elkaar gemeen hebben: ze zijn beiden niet waar. Het is een leugen. Jij gelooft in de leugen. Jij gelooft namelijk dat het plaatje goed was en de scherven slecht zijn. En om het allemaal weer goed te laten zijn, jouw leven, jouw perfecte plaatje, moeten de scherven weg, weer gelijmd. Een coherent geheel worden.
Wij zijn hier om te vertellen dat dit niet gaat gebeuren. Zoals het nu is, is het precies zoals het moet zijn. Sommigen vertellen dat het karma is, anderen zeggen dat het in de sterren stond, weer anderen vertellen dat je het over jezelf hebt afgeroepen door The Law of Attraction en er zijn er die zeggen dat je er vast van moet leren. Jij hoort ons dat niet zeggen. Het maakt ons namelijk niet uit. De enige informatie die wij nu naar jou toe willen laten komen is dat het allemaal niet waar is. Wat mensen ook zeggen of denken, het is een leugen. De enige waarheid is dat wat jij altijd al was, dat wat je nu op dit moment bent en dat wat je altijd zal zijn tot aan de eeuwigheid van dingen. Jij bent die eeuwigheid. Tijd- en ruimteloos, jezelf uitbreidend tot aan de oneindigheid en voorbij. In dit moment ben jij. Dat. Altijd. Jij Bent. We zouden willen dat we je dat even konden laten zien, laten voelen, laten ervaren. Al was het maar een milliseconde. Dat we je konden laten zien wie jij werkelijk bent.
Nogmaals; die personage die jij denkt te zijn, dat ben jij niet. Jij bent een illusie. Onwaar. Net als je gedachten, je gevoelens, je omgeving, de mensen om je heen, je geliefden, de wereld. Alles is opgebouwd uit de veronderstelling die de illusie van jouw personage heeft ontwrongen aan haar hoofd. Jij veronderstelt de wereld, de mensen, jezelf. Jij denkt dat je denkt en omdat je denkt dat je bestaat. Maar degene die bestaat omdat je denkt, is de illusie van jouw persoon. Nietsheid. Allesheid. Dat is wat jij bent. Ruimteloos. Tijdloos. Alles is in jou, terwijl jij tegelijkertijd helemaal niets bent. NIETS. De totale nietsheid van wie jij werkelijk bent is zo vol, eindeloos en allesomvattend dat we er tranen van in onze ogen krijgen. De schoonheid van jouw werkelijke zijn is adembenemend.
Dus laat ons het je vertellen. Alsjeblieft. Alles is perfect zoals het is. Jij ook. In deze illusie waar je in leeft als eindeloos wezen van alles- en nietsheid. Dit is nu jouw ervaring. Dit kleine puntje in deze tijd en ruimte. Een puntje. Jouw ervaring. Nu. Als je zou uitzoomen zou je de grote grap ervan inzien. De nietigheid, de onwaarheid, de kolossale, universele grap van jouw leven. Wat er ook gebeurt, wat je keuze ook is; alles is goed. Alles is perfect. Het is niet echt. Dus ga achteruit zitten in de pluchen kussens van de bioscoop des levens en laat het allemaal maar gebeuren. Kijk naar het scherm en zie wat er gebeurt en ontspan je. Slaak een diepe zucht en ontspan jezelf volkomen. Voel hoe alle stress uit je stroomt. Hoe je alle plaatjes, ideeën en gevoelens over wat goed en niet goed is kan loslaten. Hoe je net zo min controle hebt over jouw leven als over de film die zich voor jou op het doek afspeelt. Dit is wat het is. Dit is jouw leven. Deze illusie. Deze film. En enjoy the ride. While it lasts. Want voor je het weet is deze ervaring, in deze dimensie, in deze wereld weer voorbij en herinner je je weer wie je bent. Wie je echt bent. Ontspan. Relax. En enjoy the ride, sweetheart!
