door Tanja | feb 26, 2017 | Geen categorie
8 Veiligheidstips die elk kind moet weten
Vroeger hing het bekende touwtje uit de brievenbus, lag de reservesleutel onder de deurmat en speelden wij als kinderen buiten tot het donker werd. Tegenwoordig willen we onze eigen kinderen ook deze zorgeloze jeugd geven, maar er tegelijkertijd voor zorgen dat onze kindertjes wel veilig zijn.
Dat geldt voor mij –een product van de seventies- en moeder van vier uiteraard ook en daarom verzamelde ik in de loop der jaren de beste veiligheidstips voor onze kinderen (en ons als ouders). Laten we ervoor zorgen dat onze kids lekker zorgeloos hun leventje kunnen leiden, maar ondertussen wel de kennis en kunde hebben zichzelf veilig te houden, waar mogelijk.
Ik heb mijn eigen kinderen opgevoed met een sterk zelfdenkend vermogen en goede intuïtie en hen ook geleerd daarnaar te luisteren (zie Tip 8!). Daarnaast zijn onderstaande tips in mijn optiek goed om door te nemen met je kind(eren):
- Stap nooit, echt NOOIT een auto in van mensen die je niet kent, ook al zeggen ze dat het moet van je ouders of dat je ouders een ongeluk hebben gehad en jij snel naar huis moet of dat ze puppies hebben of snoep of jouw hulp nodig hebben of welke smoes dan ook. Stap gewoon nooit in een auto van een onbekende (hoe oud je ook bent). Blijf ook weg van mensen die jou volgen per auto en kom ook niet te dichtbij een auto om met mensen binnen in de auto te praten als je ze niet kent.
- Volwassenen en anderen die hulp nodig hebben horen dit niet, echt nooit aan een kind te vragen, maar aan andere volwassenen. Volwassenen zouden jou ook niet mogen vragen om de weg, of om jouw hulp te zoeken naar een verloren puppy. Ook mogen ze nooit aan jou vragen mee te gaan omdat papa of mama dat zogenaamd gezegd heeft, of omdat papa of mama een ongeluk heeft gehad, of met een ander smoesje.
- Zorg ervoor dat je met je ouders een speciaal wachtwoord hebt afgesproken dat ALLEEN jij, je ouders en eventueel opa, oma, broers, zussen kennen. Als iemand die jou niet kent jou iets vraagt, bijvoorbeeld om mee te komen, dan zullen ze jou dit wachtwoord moeten kunnen geven.
- Zorg dat je snel weg komt van iemand die jou ergens naartoe probeert mee te nemen. Schreeuw, of roep hard “Deze man is niet mijn vader”, of zoiets, schop, sla of doe iets anders om weg te komen. Een kind dat lastig is mee te nemen, wordt gewoon minder snel meegenomen. Kinderlokkers zullen voor de ‘makkelijke prooi’ gaan.
- NOOIT liften. Echt nooit. Zie regel 1. Ga gewoon nooit in een auto zitten van mensen die je niet kent. Punt uit klaar. Hoe oud je ook bent. Dit is een belangrijke.
- Niemand mag tegen jou zeggen dat je een geheim of speciaal geheim moet of mag bewaren. Als ze dat wel doen, vertel het dan onmiddellijk tegen je ouders, wat ze ook zeggen. Ook als ze dreigen boos te worden of jouw familie iets aan te doen. Altijd alles tegen je ouders zeggen.
- Niemand mag jou aanraken op plekken die bedekt worden door jouw ondergoed. Als dit wel gebeurt, of dreigt te gebeuren; onmiddellijk vertellen aan je ouders, zie regel 6.
- Je mag altijd NEE zeggen als iets niet goed voelt. In welke situatie dan ook. Gebruik hier de BB regel. Buik Beleefd. Buik gaat altijd voor beleefdheid, oftewel als je in je buik voelt dat er iets niet klopt maar het is niet beleefd om bijvoorbeeld weg te rennen, luister dan ALTIJD naar je buik. Je kunt beter onbeleefd zijn en veilig, dan beleefd en onveilig.
Ik zou wensen dat de wereld een veilige plek is. Helaas is dit niet altijd het geval. Laten we onze kinderen in ieder geval proberen veilig te houden. Ik hoop dat ouders en kinderen zodoende iets zullen hebben aan deze 8 tips.
Tanja Ortmans, moeder van vier
Photo Credit Creative Commons, Photo ‘Children at play‘ by Liz West (Flickr)
door Tanja | feb 14, 2017 | Geen categorie
8 Maart 2017 van 19.30 tot 21.30 uur, lokatie La Yurta nabij Hoorn
Bijdrage: € 12,50,-
Op 23 februari 2016 verloren mijn partner en ik ons zoontje Gaia. Hij kwam ter wereld en overleed enige seconden later. Omdat Gaia ernstig gehandicapt ter wereld zou komen, kozen we voor deze zwangerschapsafbreking. Het is een pijnlijk en bijzonder proces.
Ik heb veel ervaring met zwanger zijn en verlies in elke vorm. Uiteindelijk ben ik gelukkig nog moeder van vier springlevende en fijne kinderen.
Ook als professional heeft zwanger worden, zwangerschap en geboorte altijd mijn aandacht al gehad. Voor mijn Post HBO opleiding Integratieve Psychotherapie studeerde ik af op het onderwerp Hypnose en Geboorte. Als Hypnotherapeut kan ik zwangeren begeleiden en bij de bevalling assisteren met diverse vormen van Hypnose en Ontspanning.
Ik heb zelf veel behoefte gehad om mijn verhaal te delen, maar ik heb daarbij ook gemerkt dat er een taboe zit op het onderwerp ‘Je kindje verliezen’. Want dat is natuurlijk niet iets waar je op zit te wachten als je moeder wilt worden van een mooi, nieuw pasgeboren zieltje. Maar het gebeurt wel en veel. En daarom organiseer ik een Vrouwencirkel en ik nodig julie vrouwen van harte uit voor deze support groep. Want misschien heb jij net als ik ook behoefte om je verhaal te delen, wees dan welkom vanavond. De doelgroep is specifiek voor jou als je:
- Nooit zwanger bent geweest en rouwt om het kindje dat er nooit zal zijn of nooit is geweest (ongewenste kinderloosheid);
- Wel zwanger bent geweest, maar door miskraam, vroeggeboorte of abortus je kindje bent verloren;
- Je kindje bent verloren vlak voor, tijdens of vlak na de geboorte;
- Je kindje bent verloren tijdens je zwangerschap/ bent bevallen na prenatale diagnostiek (NIPT, combinatietest, vruchtwaterpunctie, vlokkentest, 20-weken echo, of iets anders).
- Of op een andere wijze afscheid hebt moeten nemen van je ongeboren kindje.
De avond vindt plaats in de beslotenheid, het vertrouwen en de saamhorigheid van een Vrouwencirkel. Een oeroud samenkomen van vrouwen die hun verhaal, vreugde, verdriet en wijsheid met elkaar delen. Alles wat in de cirkel plaats vindt en wordt uitgesproken blijft in deze cirkel.
Wat we gaan doen is onze verhalen met elkaar delen. Daarnaast doe ik een bijzondere geleide meditatie die ons in staat kan stellen contact te leggen met onze ongeboren/ nooitgeboren/ doodgeboren/ overleden kindjes. Ook maken we een kampvuur waarbij we een afscheidsritueel doen.
Wil je er graag bij zijn vanavond, wees dan HARTelijk welkom. Je kunt je opgeven via onderstaand formulier.
Woensdag 8 maart 2017 van 19.30 tot 21.30 uur, Lokatie La Yurta, een prachtige Yurt (een soort ronde, luxe ten) midden in de natuur
Bijdrage: € 12,50
Liefs, Tanja
door Tanja | feb 13, 2017 | Geen categorie
Zaterdag 25 februari 2017 van 14.00 tot 17.00 uur geef ik in Wormer de Workshop Zelfhypnose.
Wat als je een tool zou hebben waarmee je jezelf kunt ontspannen, angst en stress kunt verkleinen, waar je je intuïtieve en creatieve vermogens mee kan vergroten, je kunt openstellen voor inspiratie, die je kan helpen je doelen te bereiken en waarmee je het zelfgenezend vermogen van je lichaam kan boosten? Deze tool ligt voor jou voor het oprapen en ik heb maar een paar uur nodig om ze jou aan te leren.
Ik heb het over Zelfhypnose, de methode die je inzet om jezelf in een andere staat van bewustzijn te brengen, ook wel trance genoemd. Hypnose stelt jou in staat om als het ware je bewuste, denkende mind wat zachter te zetten. Technisch gezien zet je de volumeknop van je brein naar beneden door de frequentie van je hersengolven omlaag te zetten van Bèta naar Alfa.
.
Kort gezegd breng je jezelf met hypnose van je dagelijkse staat van functioneren naar een staat van ontspanning. In deze ontspannen toestand kun je diverse zaken effectief aanpakken, zoals
* Angsten en stress wegnemen;
* Genezing en pijnbestrijding;
* Doelen bereiken;
* Afvallen, stoppen met roken, stoppen of met een andere verslaving;
* Intuïtie en inspiratie vergroten;
* Inslapen of doorslapen;
* Helpen om keuzes te maken.
Op 25 februari geef ik een workshop waarin ik je een aantal methodes van zelfhypnose aanleer die bewezen effectief zijn gebleken voor de toepassing op bovenstaande gebieden. Ik weet zeker dat je de rest van je leven profijt zult hebben van de technieken die ik je zal aanleren. Ik nodig je dan ook van harte uit en hoop je te zien!
Wanneer? Zaterdag 25 februari 2017 van 14.00 tot 17.00 uur (Nieuwe datum!!)
Waar? De workshop is in Wormer aan het Kalander 29. Er is maximaal plaats voor 10 personen. De thee en biologische lekkernijen staan klaar!
Bijdrage voor deze leerzame middag is slechts € 37,50. Meer info en inschrijven, klik HIER!
Hopelijk tot dan!
Liefs, Tanja
door Tanja | feb 8, 2017 | Geen categorie
Binnenkort geef ik in Wormer deze Groeps-Tijdreis. Een unieke ervaring die je NIET wilt missen!!!
Zelf kijken in jouw toekomst, kan dat? Ja dat kan zeker!
Ik ben getraind en erkend Hypnotherapeut en Tijd-Ruimte-specialist. Dat wil zeggen dat ik door middel van Hypnose (ook wel trance genoemd) mensen in een andere staat van bewustzijn breng. In deze staat heb je toegang tot diepere en andere lagen van jouw Zijn. En als Tijd-Ruimte specialist kan ik jou overal naar toe brengen in trance. Naar je verleden en zelfs naar vorige levens, maar ook naar jouw eventuele toekomst of diverse toekomstige scenario’s. Ik help zelfs mensen naar paralelle tijdlijnen te reizen waar ze kennis maken met heel andere delen van hun eigen Zelf.
En vrijdag 10 maart kun je kennismaken met zowel Hypnose als een Tijdreis en neem ik je mee op reis naar jouw gewenste toekomst. Hier ontmoet je jouw toekomstige zelf. Dit Zelf kan van alles voor je doen om jou te helpen jouw doelen te verwezenlijken.
De avond vindt plaats in de beslotenheid van een kleine groep die ik tijdens een soort geleide hypnotische meditatie zal begeleiden.
Wees welkom, kom het gewoon ervaren en laat je verrassen.
Wanneer? Vrijdag 10 maart 2017 van 19.30 tot 21.00 uur
Waar? De groepssessie is bij mij in Wormer aan het Kalander 29. Er is maximaal plaats voor 12 personen. De thee en biologische lekkernijen staan klaar!
Bijdrage voor deze onvergetelijke reis is slechts 15 euro. Opgeven kan via de event pagina HIER!
Liefs, Tanja
door Tanja | feb 5, 2017 | Geen categorie, Tijd Sci Fi vervolgverhaal
Ben je nieuw? Begin dan bij het ijzingewekkende deel 1 HIER.
Deel 48: Herfstkleuren
‘Binnen!’ Roep ik. Het komt er schor uit. Alsof ik verkouden ben. De deur die nog steeds op een kleine kier stond, zwaait zachtjes open en mijn kleine, grijze vriendin komt voorzichtig binnen. Vandaag heeft ze een andere trui aan. Rood gebreid met een motief er in van druiven, appels en bananen. Op een wijde, bruine corduroy broek, alsof ze zo uit de eighties van het Engelse platteland is weggelopen. In haar handen heeft ze het bekende zilveren dienblad.
‘Meisje’, zegt ze zachtjes. ‘Ben je wakker? Het is al bijna half elf!’ Ze schuifelt op haar gemakje binnen en zet het dienblad met de vertrouwde bloemetjes theepot, een mand met broodjes en een eitje op het tafeltje in het torentje. Ze loopt rustig het trapje weer af naar de deur. ‘Heb je lekker geslapen?’ Vraagt mijn vriendelijke gastvrouw. Dan kijkt ze me eens goed aan. ‘Je ziet er verwilderd uit, meis!’ Zeg ze, als ze me in mijn grote, schrikachtige ogen kijkt.
‘Het was een rollercoaster, mevrouw Hart. Een echte rollercoaster.’ Antwoord ik naar waarheid en ik zucht er diep bij. Alsof ik met mijn zucht de nacht en alles wat ik heb meegemaakt van me af wil laten glijden.
‘Vertel me het straks maar meiske. Nu eerst lekker ontbijten en dan zie ik je beneden wel verschijnen. De zon komt al mooi door. Misschien kunnen we straks een kopje thee drinken in de tuin.’
‘Ok. Is goed’, knik ik terug. ‘Dank u wel voor het ontbijt. Ik ga er heerlijk van genieten zo’, vertel ik haar. Mevrouw Hart geeft een vriendschappelijk klopje op het Konijntjesdeken ter hoogte van mijn scheenbeen en met een glimlach verdwijnt ze de deur door. Dinah trippelt vlug achter zijn vrouwtje aan.
‘Half elf’, herhaal ik hardop en zucht weer diep, terwijl ik om me heen kijk. Waterige zonnestralen schijnen naar binnen vanuit een van de ramen in de toren en doen de verse jus d’orange in het smalle glas fel geel oplichten. De verse broodjes en het warme eitje lijken naar me te lonken en ik voel dat ik behoorlijke trek heb. Naast een zelf gebakken koekje van mijn gastvrouw heb ik gisteravond immers bar weinig gegeten.
De aanblik van dit pittoreske heden lijkt me plotsklap te doen ontwaken vanuit de enerverende nacht en ik zwaai mijn benen resoluut over de rand van het bed. Ik ben ondanks alles misschien nog steeds in de vorige eeuw, maar dat wil niet zeggen dat ik er niet gewoon wel een goeie dag van kan maken. Thee drinken met mevrouw Hart in de tuin, kletsen met tuinman Rups over Tijd en dan is er vandaag vast nog wel een momentje over om op onderzoek uit te gaan. Ik had al voor mezelf besloten dat een daadwerkelijke ontmoeting met Sasja niet handig is, maar een glimp van hem proberen op te vangen is toch het minste? Als ik niet terug kom naar mijn heden, dan moet ik er in dit verleden maar het beste van maken. Zo lang als het duurt.
In de badkamer hangt een dikke, roze badjas met stof zo zacht als een pluchen knuffeldier. Ik verdwijn er in en maak het mezelf even later gemakkelijk in de toren. Het uitzicht is verbluffend. De langgerekte weilanden gaan over in glooiende bossen die in vuur en vlam lijken te staan door hun veelkleurige bladerentooi. Ik realiseer me dat het vandaag 21 september is en zodoende de herfst zijn intrede heeft gedaan. Ik hou van Overijssel. Het is hier zo stil en rustig. Zo weids met al haar bomen en struiken. En zo als een roze prinses gezeten in mijn fauteuil mag ik het herfstkleed van Overijssel eersterangs bewonderen. Ik doop ondertussen het nog warme pistoletje in het zachtgekookte eigeel en bepaal dat dit een goede dag gaat worde. Ondanks alles. Alice in Herfstachtig wonderland.
Een half uur later loop ik gedoucht, aangekleed en opgemaakt de vele trappen af naar beneden. Ik heb een spijkerbroek en een onopvallende grijze sweater aangetrokken. Mijn blonde haren zijn al opvallend genoeg en ik wil vandaag zo veel mogelijk low profile blijven als ik op zoek ga naar mijn grote liefde. Ik heb mijn zwarte Motorola telefoontje bij me gestoken, nadat ik zojuist de sms-jes van Jeroen en mijn moeder heb beantwoord. Ze waren bezorgd en wilde weten hoe het ging. Ik vind het lief, maar ergens ook lastig. Zeker nu ik honderdvijftig kilometer verderop ben, voelen deze mensen uit het verre verleden ook heel ver weg. En ik ben hier om Sasja te vinden en dat is wat ik wil gaan doen vandaag.
Als ik beneden kom zie ik dat niet alleen de deur naar de salon open staat, maar ook de tuindeuren zijn opengegooid. Zo waait er een zachte bries naar binnen. Het is heerlijk weer vandaag. Zo anders dan de grijze kilte van gisteren. Ik loop werktuiglijk de salon binnen in de richting van de tuindeuren. Er is geen mens te zien, maar de tuin is werkelijk beeldschoon. Groot en langgerekt met hoge bomen kris kras langs de zijkant van de tuin en op strategische plaatsen staan appel- en perenbomen volop behangen met hun vruchten. Aan de achterzijde wordt de tuin afgescheiden van kilometers weiland met een laag hekje. Er staan zowel struiken met planten als met bessen en in het midden van de tuin is een vijver met een houten boog brug er over heen. Rechts achterin staat een prieeltje volop behangen met passiebloem en een tuinset met gebloemde kussens. Daar drinkt mevrouw Hart waarschijnlijk in de namiddag haar thee als de zon haar laatste stralen van de dag schijnt. En terwijl ik daar zo sta, stapt er ineens een wat dikkere man met een hemelsblauw overall in zicht. Ik zie dat hij uit een schuurtje komt die links voor in de tuin staat. Omdat hij me niet opmerkt kan ik hem in me opnemen, terwijl hij met behoedzame tred naar een randje struiken loopt. In zijn mondhoek bungelt een pijp en om zijn middel heeft hij een leren riem met allerlei tuingereedschap er aan. Bij de struiken aangekomen knielt hij neer en begint onkruid te wieden. Ik besluit rustig de tuin in te lopen, zonder de druk werkende tuinman te storen. Ik loop helemaal door tot het hek aan het eind en leun er overheen en voel hoe de zonnestralen mijn rug verwarmen. De zachte najaarswind brengt de geur van gras en weiland tot in mijn neus en in de verte hoor ik vogels zingen. Op het veld rechts van me staan manshoge maïsplanten zo ver als ik kan zien en aan de horizon is het veelkleurige herfstbos zichtbaar. Straks zal ik in de richting van het maïs gaan rijden naar Balkbrug, maar eerst is het misschien handig om bij mijn kleine gastvrouw een telefoonboek op te snorren. Er is in deze tijd, op dit gedeelte van de tijdlijn nu eenmaal geen enkele zekerheid over mensen en lokaties. En ik wil graag wat meer uitvinden. Zoals het adres van de ouders van Sasja. Ik draai me om en meteen valt de zon warm en zacht op mijn gezicht en kan ik het Pipi Langkous achtige herenhuis van de achterkant aanschouwen. De torenkamer waar ik in slaap valt in het oog en ook de glas en loodramen die kleurrijk de wereld inkijken. Zo ziet het er allemaal stukken minder angstaanjagend uit als dat het gisteravond was.
‘Goedemiddag!’ Hoor ik plotseling en zie vanachter een hoge struik de tuinman opdoemen. ‘De professor vertelde al dat u gisteravond was aangekomen’, bast de man op vriendelijke toon. Zijn accent is eerlijk beschaafd, bijna Goois dan Overijssels. Hij trekt zijn handschoen uit en steekt een eeltige hand mijn richting op. ‘Wilhelm Wonders’, stelt hij zichzelf voor, neemt een paar trekjes van zijn pijp en neemt deze vervolgens uit zijn mond. ‘Maar zeg maar Rups hoor. Een glimlach van oor tot oor breekt zijn gezicht open. Hij heeft opvallend blauwe ogen die goed bij zijn overall passen. Zijn spierwitte krullende haar omlijst zijn zongebruinde gezicht.
‘Ik ben Sylvia Lievengoedt’, zeg ik terug. ‘Mevrouw Hart had het al over u gehad.’ Terwijl ik hem blijf aankijken, probeer ik in te schatten wat mijn gastvrouw al over mij verteld heeft. Deze meneer Wonders is expert op het gebied van Tijd, vertelde ze gisteravond, maar wat het hartenvrouwtje al verklapt heeft over mijn verhaal, dat kan ik niet inschatten als ik naar de tuinman kijk.
‘Onze professor heeft verder geen details gegeven hoor’, raadt hij mijn gedachten. ‘Maar ze zei wel dat je het misschien leuk vindt om straks even samen thee te drinken.’
‘Ja dat lijkt me erg gezellig’, zeg ik enthousiast terug. ‘Tot hoe laat bent u hier vandaag?’
‘De hele dag nog’, zegt de man, terwijl hij hijsend aan zijn pijp naar de lucht kijkt, alsof hij de tijd aan de stand van de zon probeert in te schatten. ‘Ik eet vanavond gezellig met jullie mee. Als je tenminste ook gebruik zal maken van de kookkunsten van je gastvrouw. Naast koekjes bakken, kan ze ook heerlijk koken’, vult hij aan.
‘Ja zeker, dat lijkt me fijn. Ik heb alleen nog wat dingen te doen vandaag, maar ik hoop u zeker aan het einde van de middag nog even te zien.’
‘Prima, Sylvia. Tot straks dan!’ Zegt de tuinman en steekt vriendelijk zijn eeltige hand weer naar me uit. Ik schud de hand en zeg hem gedag. Hoe graag ik ook de rest van de dag in de nabijheid van deze vrolijke blauwe rups zou willen verkeren en hem de hemd van het lijf zou willen vragen, ik moet gewoonweg eerst op zoek naar Sasja.
Onderweg naar binnen, loop ik in de kleine lobby pardoes tegen het hartenvrouwtje op.
‘Oh sorry!’ Roep ik uit en schiet in de lach. ‘Ik moet beter opletten.’ Maar mijn gastvrouw lacht ook hartelijk en pakt me vervolgens bij de arm.
‘Ik zag dat je al kennis hebt gemaakt met Rups in de tuin? Zegt ze terwijl ze me naar de twee fauteuils in de hoek leidt. Ik ga zitten.
‘Ja’. Antwoord ik haar. ‘Wat een vriendelijke man. Hij zei dat jullie vanavond samen eten.’ Vervolg ik en kijk haar aan.
‘Je bent van harte welkom om aan te schuiven. Ik maak shepherds pie en we eten om half zeven.’ Ik aarzel even. Ik ben namelijk dol op shephards pie, een heerlijke ovenschotel met aardappelpuree en een mengsel van wortel en gehakt, maar ik wil liever geen vlees eten. Ook al deed ik dat in 1999 wel nog, het idee dat ik als vegetariër nu gehakt moet eten doet me kokhalzen.
‘Ik ben dol op shephards pie’, zeg ik haar eerlijk. ‘Ik eet alleen geen vlees.’
‘Geen probleem, meis, ik zal voor jou een aparte schaal maken. ‘Wat zijn verder je plannen vandaag?’ Het hartenvrouwtje is naast me op het uiterste randje van de andere fauteuil gaan zitten, alsof ze in de startblokken staat om weer aan de slag te gaan.
‘Ik wil op zoek naar Sasja in Balkbrug, maar ik heb eerst iets van een telefoonboek nodig, zodat ik kan kijken of zijn ouders er wonen.’ Mijn gastvrouw veert onmiddellijk op, dribbelt naar de balie en pakt vanachter de houten desk een dik telefoonboek vandaan.
‘Alsjeblieft’ zegt ze. Ik pak het zware naslagwerk aan en bedank haar.
‘Geen dank! Ik zie je straks weer, okay? Ik ga nu Rups helpen in de tuin. Het is zulk heerlijk weer.’ Zegt ze er vergenoegd achteraan. Het dametje staat op en na een vriendelijk gedag loopt ze de salon in.
Vlug sla ik het telefoonboek open en begin te bladeren op zoek naar achternamen met een G. Ik voel dat mijn hart weer sneller begint te kloppen. Dan kom ik bij de G aan en ik schiet rakelings langs de namen op zoek naar Goudbeek, de achternaam van Sasja.
Lees HIER het volgende deel >>> (deze staat binnenkort online)
Copyright © 2017 Tanja Ortmans
Disclaimer: Elke overeenkomst met bestaande personen -in leven of overleden-, gebeurtenissen, plaatsen of entiteiten berust op louter toeval. Alle personages, gebeurtenissen, plaatsen en entiteiten zijn fictief en verhouden zich op geen enkele manier tot een werkelijkheid van bestaande personen -in leven of overleden-, gebeurtenissen, plaatsen of entiteiten.
Photo credits Creative Commons: Photo ‘Tree sunset’ by Irish Eyes (Morguefile)
