Ik heb heel vaak zin gehad om keihard te schreeuwen. Naar het bos te rijden, onder een paar bomen te gaan staan en te schreeuwen, zo hard als ik kon. Heb jij dat ook wel eens gehad? Zo veel ingehouden frustratie, verdriet, woede, vervelende ideeën over jezelf, anderen, de wereld. Ik heb ook wel eens zin gehad een honkbalknuppel te pakken en hier en daar wat hersens in te slaan. En toch ben ik een zeer liefdevol mens. Maar ongeacht onze mate van lievigheid, kennen we allemaal wel deze frustratie.
En ook ken ik maar al te goed het gevoel van vastzitten. En totale gevangenschap in een verder prima leven. Maar je voelt gewoon ergens dat je op de automatische piloot leeft, dat er meer in zit. Dat die passie die je ooit in je had is verschrompelt tot een waakvlammetje in plaats van die vurigheid die er ooit was. Ken je dat?
En dat hoofd vol gepieker dan? Midden in de nacht wakker worden en overvallen worden door een tornado van piekergedachten, ellendige gevoelens en ongemak? Alle nummertjes van je wekker of mobiel voorbij zien komen en je afvragen hoe je deze dag nou weer gaat doorkomen. Been there, done that voor jou waarschijnlijk.
En dat dat constante gevoel van falen. Niet goed genoeg zijn. Je schuldig voelen. Omdat je jezelf niet in duizend stukjes kan delen, niet op elk vlak perfect voldoen aan die absurde lat die je voor jezelf omhoog hebt gehouden. En ’s ochtends al omhoog kijken naar de hoogte van de lat en geen idee hebben hoe je vandaag aan je eigen standards moet voldoen.
Ja. Dan komt dat wel. Dat gevoel van keihard willen schreeuwen ….
Jong kind
Maar ook jij weet dat het ooit anders was. Dat we vroeger als kind blij waren. Vol passie en levensvreugde. Dat we de hort op gingen met onze vrienden en vriendinnen om hutten te bouwen. Dat je thuiskwam met modder op je broek en takjes in je haar en het kon je allemaal geen reet schelen. Dat je ruzie kreeg met je beste vriendin, riep dat ze stom was en de volgende dag haar weer hevig omarmde en winkjeltje ging spelen. Met de barbies. Geen seconde bleef je stil staan bij jullie onenigheid.
En als je als kind een lumineus idee kreeg, voerde je dat gewoon uit. Mijn klasgenootjes Dennis en Olaf hebben op de basisschool ooit een mierenoorlog uitgetekend op A-4tjes. Rode en Zwarte mieren met pen getekend Zo veel A4tjes achter elkaar. Wel honderd. En ze mochten ze op de grond leggen, van de ene kant naar de andere kant van de basisschool. Dat kon gewoon. Als kind zijn we nog zo volledig in de flow. We komen onbezorgd op aarde en we doen gewoon waar we zin in hebben en alles gaat ons ook zo moeiteloos af!
Moeten
Maar dan doet het Grote Moeten zijn intrede. We moeten stilzitten in de klas, luisteren naar volwassenen, ons huiswerk maken en goede cijfers halen, van alles doen om binnen de groep te vallen, kijken naar de programma’s op TV waar iedereen naar kijkt, en zo voort. Per dag komen er meer mitsen, maren, tenzij-en, hamers, bijtels en zagen bij.
Ik kan me nog herinneren dat ik vanaf me vijftiende uit alle macht die ik in me had heb geprobeerd te gaan roken. Al mijn leeftijdsgenootjes rookten en ik dreigde buiten de boot te vallen. En ik vond het zo vies! Maar een jaar later, op wilskracht, lukt het me. Tegen de tijd dat ik 24 was, rookte ik 40 shaggies per dag en moest ik al mijn wilskracht inzetten om weer te stoppen. Bij mijn elfde poging lukte het pas.
Huur, de hpotheek, brood op de plank, monden te voeden, bazen te plezieren, een goede echtgenoot/ moeder/ dochter/ buurvrouw/ vriendin zijn of fill in the blanks. En dan worden we ’s nachts dus wakker met klotsende oksels en visioenen van al die borden op al die stokjes die we in de lucht moeten houden en dan gaat er geen Klaas Vaak meer komen die nacht.
Van Bullshit naar Flow
Ondertussen zijn we echte experts geworden. Als ware professionals manouvreren we door ons leven trachtende het plaatje te handhaven wat naar ons idee nodig is om geliefd te zijn en te blijven. Om goed en waardevol te zijn. Slim en in balans. Aardig en behulpzaam. En ondertussen worden we gestresst, overspannen, ziek, oververmoeid en burned out.
En wat is de boosdoener? De aanstichter van al ons leed? Het stemmetje in osn hoofd, de papagaai op onze schouder die ons vertelt wat we allemaal wel niet moeten doen en laten? Dat is alle BULLSHITdie we geleerd hebben onszelf wijs te maken. Zo veel Bullshit dat het bijna een geheel en al automatisch proces is geworden. Als een geïnstalleerd computer virus in ons (onder)bewustzijn. Bullshit.exe.
Maar dat is wat het is dus. Bullshit. Een virus. Het staat tussen de Jij die wil schreeuwen en de Jij die een leven wil leiden zoals dat voor jou bedoelt is. In passie, flow, in vreugde en balans. Als dat blije, vreugdevolle kind dat je ooit was. De moeiteloosheid waarmee je je leven leidde. De onbezorgdheid waarmee je door de dag heen wandelde. Ooit begon je ermee. Met die Bullshit. Net zoals ik begon met roken en jij begon met je schuldig voelen, denken dat je niet goed genoeg bent, begon met drinken of te veel eten of weetikveelwat. We’ve been there. Done that. And went to the max. All the way. Als echte fokking professionals!
Ont-bullshitten
Gelukkig is er een oplossing. En die is niet eens zo moeilijk. Het is net zoals stoppen met roken. Het Bullshit.exe virus zit diep geprogrammeerd, maar is te de-programmeren. Het is te de-installeren. Dit ont-bullshitten is eigenlijk een soort resetten naar fabrieksinstellingen. Want het was ooit helemaal prima zoals het was. En zo was het goed. En je hebt vast heel veel waardevolle dingen geleerd die je wilt houden, maar het Bullshit-exe bestand, die mag er uit. Weg ermee.
En wat er dan overblijft is een leven zoals het helemaal goed is zoals het is. Met al zijn pieken en dalen, ebs en vloeds, zwart en wit, dik en dun, maar zonder Bullshit. Totale acceptatie van wat is. In balans. In flow, in passie, in vreugde.
Ont-Bullshitten bij de BullshitCoach™ is als een anti-virus programma. Het de-installeren van Bullshit.exe, zodat ons ware, authentieke Zelf weer tevoorschijn kan en mag komen. Haar licht mag schijnen, haar vreugde mag tonen en haar passie mag leven. En ik help je graag! Omdat het mijn passie is om mensen te helpen ont-bullshitten, doe ik het zelfs voor niets! Als jou dit wat lijkt, neem via onderstaande knop contact met me op, dan plannen we een sessie van een half uur. Je mag al je bullshit spuien. Is dat niet heerlijk?
Ergens voelt het raar om me bezig te houden met het ontbullshitten van de westerse mens. Er is immers in de wereld zo veel échte Bullshit gaande. Misschien schaam ik me ook wel een beetje. Wanneer is het gerechtvaardigd om van een ‘echt’ probleem te spreken? Van bullshit waar je je niet voor hoeft te schamen. Wanneer is het erg genoeg?
En toch. We kunnen alles wel stuk relativeren, maar de bottom line blijft dat we met z’n allen ons regelmatig maar wat kl*te voelen. En dan hebben we ogenschijnlijk alles wat ons hartje begeert. Een (mooi en standvastig, aardbevingsproof) dak boven ons hoofd, (meeeer dan genoeg) voedsel in de koelkast, relatieve gezondheid, iets vam eem computer, mobiel, stromend water, warm en koud… en het zou zo maar kunnen dat je daarnaast net als ik ook nog gezegend bent met een stapeltje kinderen en een geweldige relatie. En heb je dan ook nog een auto en een fiets? Kind, wat heb je te klagen…
En daar ligt hem de kosmische grap ter grootte van een dinosaurus. Al die externe bullshit maakt ons niet gelukkig. Het is allemaal slechts uiterlijke schijn. Daar kwam ik een paar jaar na mijn scheiding hardhandig achter. Hoe dat kwam? Ik zal het je vertellen.
Vanaf mijn vroegste jeugd las ik alle sprookjes die ik maar kon vinden. En voordat ik kon lezen las mijn moeder me deze voor. En ik wist het. Honderd procent zeker. Het echte ultieme geluk zou ik pas vinden als ik …. mijn sprookjesprins zou vinden. Mijn soulmate, mijn prins op het witte paard in wiens armen ik mij als beeldige Assepoester kon laten vallen en nog lang en gelukkig zou leven. Tot de dood ons zou scheiden.
Nou een prins kwam er. En die scheiding ook. Nadat ik er in zes jaar tijd vier kids had uitgepoept. Ons huwelijk stierf een trage, pijnlijke dood, vele jaren voordat we ook daadwerkelijk uit elkaar gingen. We waren veertien jaar samen geweest. Waarvan de laatste jaren dus op sterven na dood. En daarna wist ik het helemaal zeker. Ik had gewoon mijn echte zielenmaatje, mijn ware soulmate nog niet echt ontmoet.
Ik ging op een ware kruistocht. De inkt op de scheidingspapieren was nog niet eens droog en ik was al aan het daten. Ik MOEST en ZOU mijn soulmate vinden. En toen tijdens een date in de zomer van 2011, versierde Michel mij onder de kont van … mijn date vandaan. Ik werd verliefd en bleef verliefd en toen wist ik het helemaal zeker. Ik was nu gelukkig. Ultiem gelukkig. En zou dat voor de rest van mijn leven blijven.
Helaas pindakaas. Ook dit heftige gevoel van geluk bleek maar tijdelijk te zijn. Zoals elke gevoel van geluk slechts van voorbijgaande aard is. Overdonderend in zijn vegankelijkheid. Ik ben nog nooit zo hard gevallen. Van mijn roze wolk. Denkende dat het geluk echt van buiten kon komen. En toch blijft ons ego stug denken (wat zeg ik, ons ego is er STELLIG VAN OVERTUIGD!!!) dat dat geluk echt wel zal komen ALS puntje puntje puntje. Vul zelf maar in.
Kale, bleke, pijnlijke realiteit is dat het Grote Geluk er misschien wel even kan zijn, maar dat het nooit blijvend is. Jim Carrey vertelde het al. Hij maakte een stetement zo hartgrondig dat er een rilling langs mijn ruggengraat liep toen ik het zag op YouTube. “Ik zou willen dat iedereen zo rijk, succesvol en beroemd kon zijn als ik. Dan zouden ze weten dat het allemaal niet gelukkig maakt!” Dat zei hij. En te oordelen naar alle rijke, succesvolle en bekende mensen (met ook leuke kinderen en ook toffe relaties) die er een eind aan maken. had Jim hierin helemaal gelijk.
We willen zo graag gelukkig zijn. En we zijn en blijven ervan overtuigd dat dat Grote Geluk ons gebracht gaat worden door het verkrijgen van alle dingen waar we zo heftig naar verlangen. Wat dat dan ook moge zijn. Maar het is niet zo. Het is een leugen. Een val van ons ego waar we steeds weer intuinen. Ookal WETEN we echt wel beter.
En vlak voordat ik aan dit stuk begon, zat ik dus op Facebook te scrollen langs alle ellende in de wereld. Dierenleed, Oorlogen, Vluchtelingen, Mishandelde kinderen. En ik denk: Tan, waar begin je aan? Hoe haal je het in je hoofd om onze Westerse-vrouwtjes-Bullshit op te willen lossen, terwijl er wel belangrijkere Bullshit, ECHTE Bullshit is in de wereld?
En ik zeg NEE. Want nee het is JUIST het idee in ons hoofd dat we niet mogen dit, wel moeten dat, zouden moeten zus wellicht kunnen zo, dat maakt dat we niet gelukkig kunnen zijn. F*ck it all en dump die shit. We moeten zo veel van onszelf. Want stel je voor dat we niet voldoen aan die torenhoge lat die we voor onszelf hebben neergelegd. Een hoogstokspringer zou er slapeloze nachten van krijgen. Serieus! Badend in het zweet zou het schaap wakker schrikken bij het idee aan die enorme hoogte van de lat die wij neerleggen.
Dus JA. Ook ONZE Bullshit mag er zijn. Mag boven tafel komen en geuit. Onze Bullshit mag gedeeld worden en we mogen lachen, huilen, schreeuwen en brullen. Omdat iedereen zijn eigen Bullshit heeft, in welke mate dan ook. Bullshit is Bullshit. Het is simpelweg shit die we niet meer nodig hebben, maar waar we wel aan vasthouden. Omdat het veilig voelt? Of omdat we niet anders weten? Wie zal het zeggen. Feit is dat we ons niet schuldig hoeven voelen. Wat er over blijft is rust. En zen. Heerlijk. Genieten.
In today’s video I talk about letting go of my water weight with juicing, detoxing and about my lovely, hearty and warm tomato soup. Because when the weather is wet and still a bit cold, you are juicing and maybe feeling a bit cold, what better is there to make than warm tomato soup?
This is a wonderful recipe that is hearty without salt. Because of the spices ginger and garlic, and the natural salts in celery and tomatoes AND the zing of the lemon, you absolutely guaranteed won’t miss the salt!
Tomato soup:
500 grams of tomatoes
400 grams of carrots
2 stalks of celery
1/2 a lemon, juiced
1/2 red or yellow bell pepper
freshly ground black pepper,
some dried dill
2 cloves of garlic, 1/2 inch of ginger
a handful of fresh basil
Juice the tomatoes, carrots, celery, ginger and lemon. Then put the garlic and fresh basil INSIDE of the bell pepper and juice it. In wintertime you can heat it up until hand warm and top it off with fresh ground black pepper. I tell you how below!
Heating this soup is optional of course, but I liked it warm! To do that I put the juiced tomato soup in a pan on very low heating. You can feel the temperature with your hands while heating it and if it matches your hands, it’s the right temp! You don’t want to heat it up above hand temperature, because your soup won’t be raw anymore and lose vital nutrients.
I hope you enjoyed the video and recipe. See you tomorrow for another episode of this 100 day juice feasting journey!
At the start of day 2 yesterday’s horrible headache was completely gone and I felt fine. I started my day with a 16 ounce (halve liter) grapefruit-orange juice at ten o’clock and an hour and a half later another one of these. I added 3 oranges and 2 red grapefruits. I can honestly say that I could drink this for the rest of my life. I looooove my grapefruits!! And this combination is insanely good.
Besides of not feeling hungry, in the video I talk about my day 1 headache and my crankiness and you get to meet my chicken.
Today I am watching a lot of Joe Cross video’s. Joe is the he-man when it comes to juicing. He made the 2011 documentary Fat, sick and nearly dead, which you can view on YouTube. Just type it into the search bar. I have seen the movie four times and it is inspiring every time. So business man Joe was overweight, enjoying life with every bite of junk food, alcohol and processed foods you can imagine. Turning forty he had developed an auto immune disorder and was feeling terrible day in day out. Then he started on his 60 day juice fast reboot and made and incredibly inspiring movie about it.
I am typing this at noon and I am not hungry and feeling fine. Let’s see how the rest of this day will be and I’ll give you a heads up tomorrow morning.
If you want to follow my journey (or join me), you can subscribe to my YouTube channel Miss Pippi. If you enjoyed the video, please click like. And if you have any questions, please let me know in the comments section of the video and I’ll answer them.
Just before turning 44 years old next week, I decided to do a 100 day juice fast, because I feel I need a complete mental en physical reset at this point in my life.
I have been on and off the raw vegan diet since august 2012 and I have been juicing regularly since 2013. In 2014 I did a couple of juice fasts, the longest being 2 weeks.
I am both scared shitless and super-duper excited to go on this journey. It is not a challenge and it is not for weight loss primarily, it’s a sacred journey to be a healthier, happier human being who is more in touch with herself. Eventually this journey is about freedom!
If you want to follow my journey (or join me), you can subscribe to my YouTube channel, if you enjoyed the video, please click like. And if you have any questions, please let me know in the comments section of the video and I’ll answer them.
